Dalidag.az Nüsrət Kəsəmənlinin şeirlərini təqdim edir: İNAM Mənə inanmırsan bir yuxu kimi, Qəlbində şübhələr, eyhamlar oyaq. Yox, mən istəmirəm bir çoxu kimi Yaşayaq bu sayaq, ölək bu sayaq... Niyə baxışların üşüdür məni, Qəlbin ki, qəlbimdə qızınmaq istər. Nə sevgi yenidir, Nə nifrət yeni, Elə təruddüd də köhnədir, yetər!.. Bəlkə də adıma çox söz deyirlər, İstəsən inanma, istəsən inan... Ayıq ol!.. Adama çox söz deyərlər; Gör hansı doğrudur, Gör hansı yalan. Yaxın gəl, oduna gir bu ürəyin,

Dalidag.az Aydın Canıyevin hekayəsini təqdim edir: İlahi İntihar – Ölüm sənə nə yaraşır! Düz iyirmi il idi bu fikri-hökmü gözləyirdi. Bütün fərasəti-gücüylə, iddiası-istəyiylə buna çalışmışdı. Nəhayət, atası son gəlişində hal-əhval tutandan, durumunu öyrənəndən sonra ürəkdən, ağrısız-əzabsız bu fikri dilinə gətirmişdi. İlk dəfəydi atasından yerlə göy qədər razı qalmışdı: – Hər şey yaxşı olacaq, narahat olma… – Harada? Qəbirdə? – Hə… Anasının dizinə baş qoyub bir az saçını sığallamağını xahiş

P sixatriya xəstəxanasında iki nəfər bir-biri ilə söhbət edirdi. Biri o birisindən soruşdu: “Nə üçün buradasınız?” Həmin adam üzünü sual soruşana tərəf tutub cavab verdi:”Hər kəsin məndən olmaq istədiyi insan ola bilmədiyim üçün.” “Anlamadım, nə demək istəyirsən?” “Atam mənimlə fəxr etmək üçün çox yaxşı şagird olmağımı istəyirdi, amma mən yaxşı qiymətlər almadığım üçün mənim kimi övladı olduğu üçün utanırdı. Mənim orta səviyyəli bir şagird olmağımı qəbul etmədiyi üçün məni tənbəllikdə ittiham

Dalidag.az İlqar Fəhminin hekayəsini təqdim edir: SƏNDƏN NİGARANAM B iz bu kafeni alanda Əbdül kişini də üstündə hədiyyə kimi verdilər. Havayı. Kafenin köhnə sahibi yüz qırx min manatı sayıb çantasına yığandan sonra elə bu cür də dedi: — Əbdül kişini də havayı bağışlayıram sizə. Amma bir şərtlə ki, işdən çıxartmayasız. Ev-eşiyi yoxdu, burda yaşayır. Niyə çıxartmalıydıq ki? Onsuz da ağaclara qulluq edən adam tapmalıydım. Hazır var da. Şəxsən mənim alverdən başım çıxmır. Tələbə adamam, ömrü boyu

G ünlərin bir günü biz ayrılmaz dostlar bağda oturub səssiz-səmirsiz, hərə öz fikrində, zoğal mürəbbəsi ilə çay içirdik. Nə oldu, nə olmadı, niyəsini, nə üçününü biz bilmədik, elə sakit-sakit oturduğu yerdəcə Rüstəm kişinin gözləri qıyıldı, xəyalı uzaqlara uçmuş şəkildə, ahəstə və bir az da sirli səslə bizdən soruşdu: — Möcüzə istəyirsiz, sizə bir möcüzəli əhvalat danışım?! Sonra da bizim cavabımızı gözləmədən Rüstəm kişi bu əhvalatı danışmağa başladı. Günlərin bir günü qonşu kəndlərin birində,

C ığırın qırağındakı, üstünə işıq düşəndə gümüşdən tökülmüş kimi görünən bu hamar daş, vaxtilə dağların başından axıb çağlaya-çağlaya bu yerlərdən keçən böyük bir çaydan yadigar qalmışdı. Havalar yaxşı keçəndə, yağış, duman olmayanda, oğlan hər gecə meşəyə gəlir, bu daşın üstündə oturub papiros yandırır, düşünür, meşənin hənirtisinə qulaq asır. Ona elə gəlir ki, göydən otların, yarpaqların üstünə görünməz damlalar düşür, palçalanıb cingildəyir. Bu cingilti ona yuxuda eşitdiyi musiqini andırır.

B u әyyamda bizdә hәr bir şey aziatski vә yevropeyski olduğuna görә, arvadlarımız da hәmçinin aziatski vә yevropeyskidir. Aziatski, yәni, oxumamış arvad almaq çox asan şeydir vә nәticәsi dә qorxulu deyildir. O iş, at almaq kimi bir şeydir. Mәsәlәn, sәn istәyirsәn bir at alasan, pulun da var. Gәlirsәn dәllal yanına, o sәnin üçün bir at alır. Sәn dә o atı gәtirib töylәdә bağlayırsan. Bәs oxumamış arvad almaq da buna bәnzәr bir şeydir. Mәsәlәn, sәn arvad almaq istәyirsәn. Anana, ya bacına deyirsәn

"İçimdə bir zindan ağırlığı var, gecənin sən – yoxluq tənhalığında..." Dalidag.az Rafail Tağızadənin şeirlərini təqdim edir: DƏRDLƏRİN ƏN BÖYÜYÜ Bu zalım günahı dağ da götürməz, zaman da içində əridə bilməz. Gecələr üstünə qaçdığım dəniz bu dərdi qoynunda kiridə bilməz. Bu dərd od püskürür, alov püskürür, bu dərd diri-diri adam yandırır. Bu dərd ağıllının ağlını alır, bu dərd əl-qoluyla dəli qandırır. Bu dərdin canında ölüm var, qəsd var, aparıb qayadan atacaq məni. Ya da ki, dərədə asılı qalan

"Gün gəldi, onu bu kədərlə "mükafatlandıran" sahiblərinə də elə bu kədərin özündən pay düşdü; uzun müayinələrdən sonra sahibəsinin də onlara övlad sevinci bəxş edəcək orqanı götürüldü..." Dalidag.az Hicran Hüseynovanın hekayəsini təqdim edir: DƏRDLİ PİŞİK HAQQINDA BALLADA... H ekayənin mərkəzində insan durmur...amma həm də durur. Onun dünyasının rəngi solmuşdu. Yox, soldurmuşdular bu dünyanın rəngini. Özünə qalsa, daha düzü, təbiət qanunlarına qalsa, bu dünyanın rəngləri hələ indi-indi bəlli

...Sən məndə var olan ilahi adam, mən səndə yaşayan bəxtəvər qadın... Dalidag.az Sevinc Qəribin şeirlərini təqdim edir: MƏN OLSAYDIM... Güzgüdəki mənəm?!. ...yox, mən deyiləm, mən olsaydım- təbəssüm toxuyardı kipriklərim, duyğu misralanardı gözlərimdə, şeir dillənərdi baxışlarımda... Mən olsaydım- üşüməzdi əllərim, ağlamazdı saçlarım, ağrımazdı qollarım. Mən olsaydım- yıxılmazdım sənsizlik adlı ağrının ayaqlarına, yoxluğuna bürünmüş dünyanın havasızlığından asmazdım nəfəsimi, sükutu