"...Yerin-göyün dərd ortağı, daha kimin kimsəsiyəm,
Tanrının xəbəri yoxdu, nə yüklər qoyub çiynimə..." 

Dalidag.az Sevinc Qəribin yeni şeirlərini təqdim edir:

AĞACLARI ZİKR EDİRƏM OVCUMDA PÖHRƏ ARZULAR...

Həsrətimin hönkürtüsü buludları silkələyir,
Dağ başında qara dönür yanağımı yuyan yaşlar.
Ayrılığın üzü sərtdi ümidimi tikələyir,
Vüsalıma qılınc çəkir sükutdan doyan savaşlar. 

Dizimə dayaq etdiyim təpər əsası çatladı,
Ürəyimi calaq etdim rəngə susamış ruhuma.
Off.., uzaqlara yerikləyən duyğularım atlıdı,
Oxuma daha, "olmaz" sətirli nəğmələr oxuma... 

Ömrümdə məğrur dolanan ölçüsüz qəmə asiyəm,
Könlüm libasın dəyişib sevinc geyinir əyninə.
Yerin-göyün dərd ortağı, daha kimin kimsəsiyəm,
Tanrının xəbəri yoxdu, nə yüklər qoyub çiynimə. 

Ağrıları sınaq bilib qollarımı qucaqladım,
Ağacları zikr edirəm ovcumda pöhrə arzular.
Soyuq dərd yükünü atıb, yuvamda ocaq qaladım,
İlahi, eşq bulağından axacaq könlümə ruzular?!!

NAHAQ ÖLDÜRDÜN MƏNİ...

İşığın izinə düşmüşdüm,
sərmişdim əllərimi qaranlığın 
üstünə,  
günəş kimi gülümsəyirdi içim.
Qoymuşdum buludları yerinə,
sevinc ələnirdi baxışlarımdan.
Az qalırdı ümidlərimi qovan
ayrılığı keçim,
nahaq öldürdün məni...

Təzədən uşaq olmuşdum 
yaşamadıqlarını yaşayan,
harda bir sevinc görsə
ürəyinə daşıyan.
Rənglərə boyanmışdı dünyam,
sənin yuva əllərinlə,
bir az ərköyün olmuşdum,
bir az dəcəl qız kimi..,
elə öyünürdüm ki, sevdiyin 
tellərimlə
nahaq öldürdün məni...

Şeirlərim əlçim-əlçim
arzuya dönürdü,
Duaya sarılırdı dilim,
şükran diləklərim xoşuna 
gəlirdi Tanrının.
Könül evimdə qəm çırağı
sönürdü,
sətir-sətir sənə köçürdüm,
heca-heca nur hörürdü 
barmaqlarım,
nahaq öldürdün məni...

Qu quşu nəğməsiydi 
dodaqlarımdan qopan ah,
söz dadında öpüşlərin
süzülürdü gözlərimdən 
eşq adına.
Ən gözəl musiqi idi səsin, 
xoşbəxt olurdu qulaqlarım
pıçıltılarınla,
nahaq öldürdün məni...

Vida məktubuydu üzündən 
oxuduqlarım, 
çəkdi məni xatirələrin qoynuna.
Qarlı gündə qismətin "toruna"
düşmüşdük,
tapılmayan nemət kimi 
görüşmüşdük.
O qar bizi isitmişdi,
bu qar üşütdü məni.
Uddum qəhərimi,
asdım soyuqluğundan 
son kəlməmi:
nahaq öldürdün məni.
Ölürdü vallah, ağrılar ölürdü, 
nahaq öldürdün məni...

Sevinc Qərib
Dalidag.az