Aşıq Veysəl Şatıroğlu 1894-cü ilin oktyabr ayında Sivasın Şarkışla səmtinə bağlı Sivrialan kəndində dünyaya gəlmişdir. Anası Gülizar, atası isə Əhməd adlı kəndlilər idi. Veysəlin iki bacısı həmin zamanlarda ərazidə geniş yayılmış çiçək xəstəliyi səbəbindən gənc yaşda vəfat edirlər. Ailənin oğlan övladı da yeddi yaşı olarkən həmin xəstəlikdən hər iki gözünü itirir. Aşıq Veysəl uşaqlıq dövrlərinə təsadüf edən olayı bu şəkildə xatırlamışdır: "Çiçək xəstəliyinə tutulmamışdan əvvəl anam mənim üçün

Eyvaz Əlləzoğlu 1956-cı ildə Gürcüstan Respublikasının Qardabani (tarixi adı Qarayazı) rayonunun Muğanlı kəndində anadan olmuş, Tbilisi Pedaqoji İnistitutunun filoloji fakültəsini bitirmişdir. 1980-ci ildən dövrü mətbuatda hekayələri və publisisstik yazıları ilə çıxış edir. Ali təhsilini başa vurduqdan sonra Kosalı kənd orta məktəbində gürcü dili müəllimi, "Samqor" qəzetində korrektor kimi fəaliyyət göstərmiş,"Gürcüstan", "Borçalının səsi", "Ekspress" və "Xəzər" mətbu orqanlarında əməkdaşlıq

Deyirlər ki, bir gün bir nəfər məşhur filosof Sokratın yanına gəlib deyir: “Sənin dost saydığın filankəsin haqqında bəzi şeylər eşitmişəm. İstəyirəm bunları sənə xəbər verim ki, dostunu yaxşı tanıyasan”. Sokrat onun xahişinə münasibət bildirməzdən qabaq deyir: “Tələsmə, eşitdiklərini mənə danışmağa vaxtın olacaq. Amma istəyirəm bundan əvvəl sənə üç sual verib cavabını öyrənim. Əgər məsləhət olsa, dostum haqqında bildiklərini mənə deyərsən”. Həmin adam razılaşıb Sokratın suallarını gözləyir.

Dalidag.az Sergey YESENİNin şeirlərini təqdim edir: QAFQAZA İTHAF Rusların rübabı əzəldən bəri Uzaq ölkələrə yad olmayıbdı. Ey zirvəsi qarlı, vüqarlı Qafqaz, Gör səndə kimlərin izi qalıbdı. Burada Puşkin də vəcdə gələrək, Yadigar qoymuşdur kövrəkliyini: "Oxuma gəl mənim yanımda, gözəl, Gürcüstanın qəmli nəğmələrini". Lermontov söz açmış Əzəmətdən, Misilsiz at üçün bacıdan keçən Qardaşdan söyləmiş, düzü əymədən, Qızıla dəyərmiş qənirsiz köhlən... Dostu qənim çıxmış sürgün şairə, Acıdil zabitə,

Türk dünyasının müdrik ağsaqqalı Dədə Qorqud haqqında maraqlı faktlar qeydə alnıb. Dalidag.az həmin faktlardan bəzilərini təqdim edir: Əlihüseyn Dağlının “Ozan Qaravəlli” kitabı Dədə Qorqud haqqında ən əsas məxəzlərdən biridir. XX əsrin əvvəllərində yazılan kitab bir çox sirlərlə zəngindir. Həmin sirlərdən biri Dədə Qorduqun məzarı olduğu məkanla bağlıdır. Dədə Qorqudun 4 yerdə məzarı olduğu qeyd edilir. Həmin yerlər Türkiyənin Bayburt, İraqın Mosul, Özbəkistanın Sırdərya, Azərbaycanda Xəzərdən

Məhsəti Gəncəvi orta əsr Azərbaycan mədəni həyatının görkəmli nümayəndələrindən olub. İlk azərbaycanlı şairə, şahmatçı və musiqiçi kimi tanınıb. Tərcümeyi-halı isə rəvayətlər və müəmmalar haləsinə bürünüb... Məhsəti Gəncəvi təqribən 1089-cu ildə Gəncədə anadan olub. Əsl adı Mənicə olub. Məhsəti adını isə özünə təxəllüs kimi götürüb. Təxəllüsün mənşəyi ilə bağlı belə bir rəvayət var. Bir gün Sultan Səncər onu saraya dəvət edir. Səmimi olaraq qarşılayır və yüksək dəyər verir. Şairə isə

Biz Türkləriz... Vətənimiz başdan-başa yer kürəsi Bayrağımız al günəşdir, çadırımız göy qübbəsi. Xəlil Rza Ulutürk 1932-ci il oktyabr ayının 21-də Azərbaycanın Salyan rayonunun Pirəbbə kəndində anadan olmuşdur. Gəlişi ilə ailəyə sevinc bəxş etmiş, körpəyə babası Xəlil öz adını vermişdir. Körpə qayğı və nəvazişlə böyüdü. Yeddi yaşı olanda onu məktəbə göndərdilər. İki saylı Salyan rayon orta məktəbində təhsil aldığı ilk illərdən Xəlil öz çalışqanlığı, fərasəti və davranışı ilə müəllimlərinin

G əncikən Kaliforniyaya qızıl axtarışına getmişdim. Mənim heç vaxt varlı olacaq qədər pulum olmayıb. Orada diyarın “Stanislau” adlanan ən gözəl bölgəsini kəşf etdim. Bura insana yer üzündəki cənnəti xatırladırdı. Xəfif küləklərin ağaclara toxunduğu yerlərdə qalın meşəlik və yaşıl təpəliklər var idi. Stanislauya məndən illər əvvəl, qızıl axtarmaq məqsədi ilə insanlar gəlibmiş. Onlar burada bankları, məktəbləri, mağazaları olan kiçicik bir şəhər salmışlar. Həmçinin, ailələri üçün evlər də

Əlvida, Bakı! Daha çətin bir də görüşək...” Əlvida Bakı! Daha çətin bir də görüşək... İgid könlümə dolan qorxudur, qəm-qüssədir. İndi əlimin altda daha bərk sancır ürək, İndi daha dərindən duyuram ki, dost nədir. Əlvida Bakı! Ey Şərq üfüqləri, əlvida! İnan, qanım soyusa, taqətdən düşsəm də mən. Aparram, gedəcək mənimlə ta qəbrəcən Balaxanı mayı da, Xəzər dalgaları da. Əlvida! Salamat qal nəgməli könül kimi! Qoy mən son dəfə öpüm barı dostu, yoldaşı... Bənövşəyi tüstüdə əyilsin qoy gül kimi

Q ış fəsli idi. Hava şiddətli soyuq idi. Biz iki nəfər seyid, İran əhli, Araz çayından Rusiya torpağına keçib axşam vaxtı özümüzü yetirdik “Zurnalı” kəndinə. Vətəndə günümüz məşəqqət və korluqla keçirdi. Rus məmləkətinə səfər eləməyimizin səbəbi bu idi ki, buranın müsəlman əhalisindən həmişə mehribanlıq görüb əhli-əyalımıza az-çox ruzi əxz edib, vətənimizə geri qayıtmışıq. Allah razı olsun bu vilayətin müsəlmanlarından; ayda bir dəfə bunlara qonaq oluruq. Kəndə yetişib xəbərdar olduq ki,