Onlara heç bir vaxt güzəşti edilməməlidir – nə Kəlbəcər, nə Laçın, nə də Ağdam üzrə. Rədd olub, cəhənnəm olub getsinlər!..

Azərbaycanın humanizmindən, “üzüyumşaqlığından” istifadə edib, həyasızlıqla daha 10 gün vaxt istəyirlər ki, Kəlbəcərin olan-qalan qızılını, meşələrini talan edib, Kəlbəcəri başdan-ayağa yandırıb, hər künc-bucağını minalayıb, cəhənnəm olsunlar. Biz niyə buna razı olmalı, onların nazı ilə oynamalıyıq? 10 noyabr razılaşmasının əksinə olaraq hər rayon üzrə 10 gün, bir ay, iki ay vaxt istəmək “razılaşma”nı imzalamış üç dövlətin hər birinin Prezidentinə hörmətsizlik, saymazyanlıqdır.

Baş verənlər hamısı Moskvanın qabaqcadan hazırladığı hiyləgər, məkrli planın başlanğıcıdır. Bizi tələyə salmaq istəyirlər (“it itin ayağını basmaz”). Nəyə görə məğlub, fahişə Ermənistana bu qədər güzəştə gedilməlidir? Nəyə görə? Niyə Rusiyanın “sülhməramlıları” Kəlbəcərə, onun meşələrinə od vuranların qarşısını qətiyyətlə almır, avtomatla vurub yerindəcə gəbərtmirlər? Rusiya da, Ermənistan da, “qoluboy” Fransa da, deyəsən, bizi çox üzüyumşaq görüblər. “Özümə yer eləyim, gör sənə nə eləyirəm” düşüncəsi ilə Qarabağa şağırılmamış qonaq kimi gələn Rusiya özünü daha çox ermənilərin qarantı kimi aparır. Rusların ermənilərlə birgə çalışdıqları, “öldükləri” odur ki, 2000-ə qədər döyüşçüsünü, ən müasir silah-sursatını Qarabağa tökdükdən sonra hansısa bir təxribatı bəhanə edərək, Azərbaycan Ordusu ilə üz-üzə dayansın, özünün ODKB “dostlarını” da Qarabağa töksün. Keçməyəcək, cənablar! Öldü var, döndü yoxdur. Rədd olub gedin! “Razıaşma” imzalanıbsa, ona kişi kimi əməl edilməlidir. Ermənilərə bir gün də əlavə vaxt vermək olmaz! QƏTİYYƏN! Dirənib durmaq lazımdır! 30 il vaxt vermişdik, bəsləridir!...", deyə, o fikrini bitirib.