Elşən Əzim


Kəlbəcər

İlahi, cənnətin ortasındayam,
O dağ Kəlbəcərdi, bu dağ Kəlbəcər.
Zəfər günəşini payızda görüb,
Çiçəyi çırtlayan budaq Kəlbəcər.

Salam, a güzgülü göllər, gəlmişəm,
Salam, a çəmənlər, çöllər, gəlmişəm.
Məni qocaldıbdı illər, gəlmişəm,
Səni sarsıtmayıb sınaq, Kəlbəcər.

Gəldim, dərd ömürdən uzun olmadı,
Dinən Tərtər oldu, sazım olmadı.
Sinəm söz bağladı, lazım olmadı-
Nə qələm, nə də ki, varaq, Kəlbəcər.

Elə yandırıbdı bu həsrət, elə,
Kül edib bu hicran, bu möhnət, elə...
Noolar, bircə kəlmə məzəmmət elə,
Eşidim dilindən qınaq, Kəlbəcər.

Gəldim evimizə bu axşam vaxtı,
Yanan qoy ev olsun, gözüm ki toxdu.
Sazımı axtardım, heç o da yoxdu,
De bir hava çalsın bulaq, Kəlbəcər.


                 Kəlbəcər