Sözüm ondadır ki, bu gün Kəlbəcər qoyunçuluq, arıçılıq üçün nəzərdə tutulub sanki. Kəlbəcər ziyalıları, ağsaqqalları bu günlərdə qalıb kənarda, yalnız kənd təsərrüfatı əsas rol oynayır. Hər gün Kəlbəcər deyə-deyə haqq dünyasına qovuşanlar var. Ən azından son dəfə doğulduğu torpağı görməyi onlara nəsib edək. Bu çox çətin bir iş deyil axı. İki ay sonra Murov yolu bağlanacaq, gediş-gəliş çətinləşəcək. Vaxtın ən gözəl çağında bu işi görməliyik.

Bu günlərdə 30 ildir vətən həsrəti ilə qovrulan ziyalılar o torpağa getməlidir. Sabaha ümidi olmayan Əyyub Cabbarovu mütləq doğulduğu Məmmədsəfi kəndinə aparmaq lazımdır (heç bir maddi dəstək lazım deyil, rəsmi icazə verilsin şəxsi maşınımla Əyyub əmini aparım Kəlbəcərə). Bu gün dəyərli ağsaqqalı, Kəlbəcərin özü olan Əlövsət Ağalarovu, dəyərli alim İlham Məmmədlini, böyük söz sənətkarlarından sayılan Yusif Hüseyni, Əlövsət Saldaşı, Mirsəyyaf Zamanlını və adını çəkmədiyim böyük bir elin dərdini çəkənləri Kəlbəcərə aparıb dədə-baba yurdu ilə qovuşdurmaq lazımdır. Bu işdə məsuliyyət isə Kəlbəcər icra hakimiyyətinin, Kəlbəcər ictimaiyyətin üzərinə düşür. Gənc nəsil onsuz da qismət olsa, gedib o torpağı görəcək, qeyrəti, vicdanı olan torpağını sevib, sahib çıxacaq, olmayan da...