Nəcəf bəyin Azərbaycan dramaturgiyasının formalaşmasında, inkişafında, zənginləş-dirilməsində, milli teatrın yaradılmasında mühüm xidmətləri vardır. Nəcəf bəy Vəzirov Azərbaycan ədəbiyyatında “Müsibəti Fəxrəddin” əsəri ilə faciə janrının əsasını qoyan böyük bir ədibdir. Azərbaycan ədəbiyyatında maarifçilik hərəkatının genişlənməsində onun böyük xidmətləri olmuşdur. Nəcəf bəyin dünyagörüşünün inkişafında müəlllimi Həsən bəy Zərdabinin əziyyəti, mühüm istiqamət verici rolu danılmazdır. O, “Əti

Ağstafa Regional Mədəniyyət İdarəsinin təşkilatçılığı ilə Xalq Şairi Nəriman Həsənzadənin 90 illik yubileyinə həsr olunmuş onlayn tədbir keçirilib. Yubilyarın iştirakı ilə keçirilən, millət vəkili, akademik Nizami Cəfərovun aparıcısı olduğu tədbirdə Ağstafa Regional Mədəniyyət İdarəsinin rəisi Elbəy Əli, Qazax Xeyriyyə Cəmiyyətinin sədri, professor İlham Pirməmmədov, Əməkdar İncəsənət Xadimi, şair Barat Vüsal, Azərbaycan Respublikasının Əməkdar Artisti Azad Şükürov, ədəbiyyatünas Məti

"...mən kiməm hər adam bilməz, mən olan bilir mən kiməm" Dalidag.az Paşa Talıblının şeirlərini təqdim edir: *** ...Qərib göyün ölüsüyəm, qərib quşların dirisi. Rəngi həm solğun...və rəngsiz həm sarıköynək sarısı. ...cam istədim, mey istədim, mən naləmə ney istədim. ...istədim,çox şey istədim— məndə ürəyin irisi! ...sərxoşam nə sərxoş kimi, bihudə...nə bihuş kimi. ...mən yalnızam qurd-quş kimi— böylə, mən böylə birisi. *** ...Gecənin məhrəm üzünə gün olan bilir mən kiməm. ...baxdığı güzgülər

Nəcəf bəyin Azərbaycan dramaturgiyasının inkişafında, zənginləşdirilməsində, milli teatrın yaradılmasında mühüm xidmətləri olmuşdur. Nəcəf bəy Vəzirov Azər-baycan ədəbiyyatında “Müsibəti Fəxrəddin” əsəri ilə faciə janrının əsasını qoyan böyük bir ədibdir. Azərbaycan ədəbiyyatında maarifçilik hərəkatının geniş-lənməsində onun böyük xidmətləri olmuşdur. Nəcəf bəyin dünyagörüşünün inkişa-fında müəlllimi Həsən bəy Zərdabinin mühüm rolu olmuşdur. O, “Əti sənin, sümüyü mənim”, “Daldan atılan daş

İncəsənət və ədəbiyyat bir-birini tamamlayır. Elə bu xüsusdandır ki, ədəbi imzalar arasında rəssam-şair kimi tanınanlar da var. Dalidag.az -ın təqdim etdiyi gənc də fırçayla qələmi bir arada tutmağa çalışır. Rəsm və söz... əslində, söz də şəkildir, duyğuların şəkli. Rəvan Xəyal sözün şəklini necə çəkir, siz oxucuların ixtiyarına veririk. Şeirlərindəki nöqsanların, əskik olan texniki, poetik nüansların gələcəkdə olmaması diləyilə, gənc istedada uğurlar arzulayır və müsbətə doğru dəyişəcəyinə

Çoxlarının dil tapdığı bu "ipək-mələk" dünyayla nədəndirsə Famil Müseyibov dil tapa bilmir. Günah hansındadı, deyə bilməyəcəyik. Özü-sözü bir dünya olan F.Müseyibovun minbir dona girən dünyayla yola gedə bilməməsi, həqiqətin yalanla barışmazlığı kimidi. Dünya da az aşın duzu deyil. İpinin üstünə odun yığmaq olmayan gidi dünyayla dostluq- doğmalıq məcaz daşıyır. Dalidag.az Famil Müseyibovun dünyaya dediklərini oxuculara təqdim edir: *** Sənin iç üzünü tanıyanadək, Bulandım, duruldum, çox axdım,

Uşaq təfəkkürünün, uşaq düşüncələrinin alt qatında böyümək sevincinin ilk işığını duyduğumuz məkan məktəbdi. “Artıq böyümüşəm, məktəbə gedirəm” deyib “birdən-birə böyüyən” uşaqların ilk böyük sevinci də yəqin ki, məktəbə qədəm qoyduqları gün yaşadıqları sevincdi. Bu unudulmaz sevinci əvəzləyən biliklərə yiyələnmək, təhsil almaq arzusu artıq şəxsiyyət kimi yetişməyə hazır şagirdlərin gələcəkdə kim olma adına atdıqları addımların yəqinlik məqamıdır. Və bizi yetişdirən o təhsil ocaqlarının sütunu,

İntiqam Aqşin oğlu Hüseynov Goygol rayonunun Hacıməlik qəsəbəsində yaşayır. Xeyli vaxtdır duyğularını, hislərini sözə çevirir, şeir yazmaqla içini titrədən ağrıları ovutmağa çalışır. İ.Hüseynov yeddi yasından sonra taleyin sərt üzü ilə rastlaşıb, birinci qurup əlildir. Dalidag.az İntiqam Hüseynovun bir neçə şeirini oxuculara təqdim edir. Qeyd edək ki, şeirlər müəllifin ilk qələm təcrübəsidir. Texniki qüsurlar, bədii çatışmamazlıqlar bağışlanan olar deyə düşündük. Müəllifə uğurlar arzulayır və

KƏLBƏCƏRƏ DÖNÜRÜK... İlahi, sənə şükür, diləyimiz çin oldu, Kəlbəcərə dönürük... İllərdi gözləyirdik, bu gün, həmin gün oldu- KƏLBƏCƏRƏ DÖNÜRÜK... Möcüzə yaranıbdı-sirr qayası, sirr daşı, bu yurdun əvəzi yox-dür qayası, dür daşı. Şəhid-Şəhid göyərən hər qayası, hər daşı- KƏLBƏCƏRƏ DÖNÜRÜK... Kimin düşsə bu yerə, güzarı- sevinəcək, qalmayacaq ağrısı-azarı, sevinəcək... Uluların torpağı-məzarı sevinəcək, KƏLBƏCƏRƏ DÖNÜRÜK... Var olsun milli ordum, zəfər çalıb gəlirik, düşmənə qan uddurub, qisas

Q arı tərsliyindən əl çəkmirdi. Oğullar-qızları, qonşu-qohumları nə qədər dil tökürdülərsə “evimdən heç hara getmirəm”deyə israr edirdi. “Dur, yığış gedək” dedikcə gedib inəyin boynunu qucaqlayıb, “qoymaram onu satasınız”deyib göz yaşı tökürdü. Övladları çarəsiz-çarəsiz analarına baxırdılar. Nə qarını qoyub getmək olurdu, nə də onlar şəhərdəki iş-güclərini buraxıb kəndə yığışa bilirdilər. Gəlinin yığdığı boğçanı dağıdıb paltarlarını yerinə yığdı. Qızı da bir küncdə əli qoynunda dayanıb anasına