Dalidag.az Sevinc Qəribin şeirlərini təqdim edir:





GƏL, QAPIMI BAHAR KİMİ DÖYƏRSƏN         
                                     .
Bilirsənmi, payız kəsib qapını,
Xəzəl örtüb izlərimi yollarda.
Qarı nənə yığıb yenə sapını,
Toxuyacaq buz donunu yollarda...

Kəsiləcək yoxuşlardan ümidim,
Don vuracaq arzuları bələkdə.
Taleyimin baharından kəm idim,
Qismətimə əl uzadır külək də.

Əllərimin harayına kim çata?
Hovurmaqdan nəfəsim də yorulub.
Bu qəribin günahına kim bata,
Boş otaqda “dar ağacı” qurulub...

Duymazsan içimdə nalə çəkəni,
Səsim ürəyimdə boğulub qalar.
Sənsiz gündüzünə zülmət çökənin
Qaranlıq gecədən qorxusu olar?!

Köhnə libas təzə dərdi yormamış,
Kürüyərəm xəzəlləri izindən.
Bəyaz qoca çöllərdə taxt qurmamış,
Qayıt, itək qayğıların gözündən.

Həsrətin şəklidi saçımdakı dən,
Qırışlar da cığırlanıb üzümdə.                  
Qibləsinə durduğumuz sevgi də 
Yazıq olub, fağırlanıb gözümdə.

Xəbər göndər üzü bəri gələndən,
Donmuş əllərimdə ümid göyərsin.
Yapış elə bu payızın əlindən,
Gəl, qapımı bahar kimi döyərsən.

MƏNİM KÖNLÜM YALIN, RUHUM DA ÇILPAQ   
               
Umduğum bir ovuc torpaqdı, Allah!
Suyunu,havanı ver özgələrə.
Ürəyim bir əsim yarpaqdı Vallah,
Bir ovuc torpağı çox görmə mənə.

Bir xışma torpaq ver yastıq əvəzi,
Elə bircə xışma sürtüm gözümə.
Çıxsın azadlığa dustaq nəfəsim,
Torpaq ətri dolsun ciyərlərimə.

Hər gecə yuxuma hicran tökülür,
Hər gecə yuxumda torpaq görürəm.
Nəfsimin ilməsi sap-sap sökülür,
Hər gecə yuxumda torpaq yeyirəm.

Umduğum bir ovuc torpaqdı, torpaq!
Dünya qoy dünyanın qalsın özünə.
Mənim könlüm yalın, ruhum da çılpaq,
Bir ovuc torpaq ver çəkim üstümə.  



Dinirəm sözüm yandırır.





...BƏLKƏ DƏ DARIXMIŞAM...

Qulaqlarım səsinsizlikdən 
ağrılara hay verir, 
kədər adlı boz rəngə 
boyanıb ruhum-özüm. 
Gözlərimin bəzəyi 
kipriyimə güc gələn 
bir buludun əlləri.., 
sığal yeri göynəyir
saçlarımın dənində
ağrım kor çiban kimi
görünmür ki, özəyi...

Sınıq körpü üstündə
sərgərdan yolçu kimi
zamanla döyüşürəm...
Nə sənə gələn yol var,
nə geri dönmək istəyi.
Nə də küləklər əsmir
qoşulam yelə gələm,
quşlar da qanad çalmır
sənə məktub göndərəm.

Həsrətin gedənə oxşamır,
sənsizliyim bitənə.
Gündüzüm gecə dadır
gecəm bir ayrı zülüm,
ruhum yiyəlik etmir
bu kimsəsiz bədənə.
Uzaqlaşır içimdən
işıq düşən kölgələr
yenə döyür qapımı
qaranlıq adlı "ölüm"...

Bu yöndəmsiz əqrəblər
ağalıq edir vaxta,
hey baxıram saata
dayanıb eyni vaxtda.
Sıxıram kipriyimi
"ölümü" aldadıram,
xəyal geyir gözlərim
kölgəyə aldanıram...

Gözümdən atılıram
bir dənizin ovcuna,
dalğalar qollarıntək
sıxır məni özünə...
Ayılıb görürəm ki,
yastığım qayıq kimi
üzür göz yaşlarımda,
boğazımda düyünlü
qəhərdi məni sıxan...

Yavaş-yavaş pəncərəm
soyunur qaranlığı,
dan sərilir küçəmə.
Ayaqlanır hislərim
üzü səhərə sarı,
darıxmaq libasında
sükutum boynubükük...
Belə vida edirəm
sənsiz keçən gecəmə...







O DAXMADA O QIZ İLƏ...

İntihara sürüklənən gecənin
saçlarında haray çəkir ağrılar,
dizlərində mürgü vurur son 
yaşamaq arzusu,
bulud yüklü kipriklərə
acı verir yuxusuzluq yanğısı.
Əllərinə damcılayan nalədə 
bir "bəlkə" işartısı,
bir inam közərtisi...
Alışıb yanır ümidlər
soyuq divarda üşüyən 
tənha kölgənin özünü 
qucaqlamış qollarında...
Qəddi əyilmiş tavanın 
öləziyən tək gözü də
işıq ömrünü bağışlayır
daxmanın tənhalıq ruhuna,
bir ömür də belə bitir
ölümlərin sağlığına...
Hanı səhərin dan üzü,
harda yubanır günəş
niyə soyunmur şəhər 
qaranlıq libasını?
Yanmış ümidlərin qoxusu
qarışır son vida ətrinə, 
bir udumluq nəfəs kimi 
dolur otaqdakı havasızlığın
ciyərlərinə...
Kim duyacaq özünə sığınmış
dalğın ömrün yaşadıqlarını,
kim biləcək səssizcə uçan 
körpə ruhun özüylə 
apardıqlarını?
O daxmada o qız ilə 
can verəcək Tanrı bilən 
doğrular...

BU ADAM QƏMİN ÖZÜ    
                                                    
Zilə həsrət bəmdimi.
Boğulub öz içində?...
Karvan dolu qəmdimi,
Gedir ömür köçündə.

Qaradımı ,ağdımı?
Bəxt yazan necə yazıb...
Ölüdümü,sağdımı?
Ruhu göylərdə azıb.

Dünyanın gərdişinə 
Bulayıb başın gedir.
Sıxıb dişin-dişinə,
Udub göz yaşın gedir.

Bu adam qəmin özü,
Dərdin yol yoldaşıdı.
Qismətinin kəm üzü,
Tərs düşən fal daşıdı.

Ahı içində itər,
Nə çəkdiyi bilinməz.
Ruhu canından betər,
Yaraları görünməz...

Sevinc QƏRİB
Dalidag.az