Bu gün Dəlidağ.az saytının əməkdaşı, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü, istedadlı şair Sevinc Qəribin doğum günüdü. Dəlidağ.az ailəsi olaraq dəyərli Sevinc xanımı təbrik edir, həyatında və yaradıcılığında uğurlar diləyirik.

Sevinc Qəribin bir neçə yeni şeirini təqdim edirik:


SƏN EY, İLAHİ ADAM...

Cəhənnəmdi hər səhər yoxluğunla oyanmaq,
əllərini arayıb boşa çıxmaq zülümdü.
Bu kədərlə nə etsəm olmur "diri" dayanmaq,
bu ayrılıq deyil ki, bu bildiyin ölümdü...

Yolları yadırğayan izə dönüb  gözlərim,
çəkilib uzaqlara su səpir yanağıma.
Elə taqətdən düşüb qollarınsız dizlərim,
cavab verə bilmirəm özümün qınağına. 

Qorxuram son nəfəsdə adını sayıqlayam,
diksinib xatirələr dualara qarışa.
Yalanları adlayıb, gerçəyi ayaqlayam,
əcəlin barmaqları xəyalınla yarışa. 

Yaddaşına sığal çək, gözləyənin var burda,
ruhum əsir üstünə, duymursanmı, sevdiyim?
Qübarında boğulan bu ürək qalıb darda,
Sən ey, ilahi adam, sən ey evim dediyim!..



YETİM QALMAQ QİSMƏTİDİ BU EŞQİN...

Bilirəm, ömrünə kədər gətirdim,
Ayrılaq, taleyin hirsi soyusun.
Mən özümü həsrətəcən ötürdüm, 
Sən də çıx get, artıq təməl qoyulsun. 

Nə gördük ki, göz yaşından savayı,
Qısır oldu bu sevdanın sevinci.
Təkcə dərddi bizə düşən havayı,
Hara getsək tapdı bizi birinci. 

Arzularım qundağında boğulur,
Vüsalını dadmadı heç əllərim.
Duyğuların yad adamda doğulur,
Sığalını yadırğayır tellərim. 

İnanmıram fələk bizi qarğıya,
Bədhaxların nəfsi kəsdi bu eşqi.
Məhəl qoyma sinəmdəki ağrıya,
Yetim qalmaq qismətidi bu eşqin. 

Nəm gözlərim yollarına yıxılsın,
İntizarın dara çəksin ruhumu.
Bu sevgidən sən-mən adı çıxılsın,
Kiridərəm için-için ahımı... 

Ayrılığın mürgü vursun gözümdə,
Qollarıma yiyə dursun sənsizlik.
Mən birtəhər güc taparam özümdə
Təki səni ağrıtmasın mənsizlik... 

Get, sevincin qucaqlasın boyunu,
İşıq bitsin yollarında, izində.
Uduzanı mən olum bu "oyunun",
Gedişinə yas tutaram gizlində...

NAHAQ ÖLDÜRDÜN MƏNİ...

İşığın izinə düşmüşdüm,
sərmişdim əllərimi qaranlığın 
üstünə,  
günəş kimi gülümsəyirdi içim.
Qoymuşdum buludları yerinə,
sevinc ələnirdi baxışlarımdan.
Az qalırdı ümidlərimi qovan
ayrılığı keçim,
nahaq öldürdün məni...

Təzədən uşaq olmuşdum 
yaşamadıqlarını yaşayan,
harda bir sevinc görsə
ürəyinə daşıyan.
Rənglərə boyanmışdı dünyam,
sənin yuva əllərinlə,
bir az ərköyün olmuşdum,
bir az dəcəl qız kimi..,
elə öyünürdüm ki, sevdiyin 
tellərimlə
nahaq öldürdün məni...

Şeirlərim əlçim-əlçim
arzuya dönürdü,
Duaya sarılırdı dilim,
şükran diləklərim xoşuna 
gəlirdi Tanrının.
Könül evimdə qəm çırağı
sönürdü,
sətir-sətir sənə köçürdüm,
heca-heca nur hörürdü 
barmaqlarım,
nahaq öldürdün məni...

Qu quşu nəğməsiydi 
dodaqlarımdan qopan ah,
söz dadında öpüşlərin
süzülürdü gözlərimdən 
eşq adına.
Ən gözəl musiqi idi səsin, 
xoşbəxt olurdu qulaqlarım
pıçıltılarınla,
nahaq öldürdün məni...

Vida məktubuydu üzündən 
oxuduqlarım, 
çəkdi məni xatirələrin qoynuna.
Qarlı gündə qismətin "toruna"
düşmüşdük,
tapılmayan nemət kimi 
görüşmüşdük.
O qar bizi isitmişdi,
bu qar üşütdü məni.
Uddum qəhərimi,
asdım soyuqluğundan 
son kəlməmi:
nahaq öldürdün məni.

Ölürdü vallah, ağrılar ölürdü, 
nahaq öldürdün məni...

ANA OLURAM MİSRALARIMA

Yollar çox yordu məni, 
and içdim ayaqlarıma
daha qəmə bulaşdırmayacam 
izlərimi.
Köçürəm kədərin villasından,
bir sevinc daxması tikdim ruhuma.
Qollarımı boşluq zindanından azad edirəm,
qucaqlayıram özümü.
Ölməkmi?
Nə ölməsi, yaşamaq lazım, yaşamaq!
Ulduzların öpüşünü təbəssüm edirəm
dodaqlarıma,
bu gecə ay da eşqlə baxır gözümə,
göy üzü ritmini tutur xoşbəxtliyin.
Bəyaz gəlinlik geyinir hisslərim,
diyğularımdan sevgi doğulur,
bətni sevinir ruhumun,
ana oluram misralarıma...


QOLTUQ AĞACLARI İZ SAXLAMIR YOLLARDA

Çıxıb gedərəm ömründən, 
Tanrı da tapmaz məni...
yerimdə qalan boşluğa 
açılar qolların, 
duyğuların ruhundan küsər,
bəlkə yaşayarsan birtəhər
ürəyini buz kəsər.
Yerimi bilməzsən
soraqlayıb gələsən,
təngə gətirərsən küçələri,
ayaqların üzünə durar,
yorğun dabanların baxmaz sözünə...
Öz-özünə danışarsan, 
buludlar enər kipriklərinə,
əllərinə hönkürərsən
dizlərində kiriyərsən.
Dönüb-dönüb eyni yerə gələrsən,
görənlər elə bilər dəlisən.
Qəsdinə durar yaddaşın,
unudarsan yuvam olduğunu...
Yorma yolları,
yaddaşını lənətləmə,
ayaqlarına da yazığın gəlsin,
bütün nişanələr yoxluğa aparır..,
qoltuq ağacları iz saxlamır yollarda...


* * *
Önümdə ümidlər,
arxada atamın yüyürən duaları
düşdüm yolun ağına.
Yollar üzümü ağ etsə barı,
ağarsa alnımın qara yazısı
gülə-gülə dönsəm
atamın açıq qollarına,
bitirsəm adamın çarəsizliyini...
...hardansa bir səs düşür ürəyimə
"yenidən doğulacaqsan"- deyir.
əriyir könlümün buzu,
ruhum şeirə uçur
Günəş də gülümsəyir...

Sevinc QƏRİB