Kəlbəcər şairlər yurdudur. Bəlkə təkrar ifadədi, bəlkə də fərdi yanaşmadı. Ancaq bu bir həqiqətdir. Çölü-çəməni, gülü-çiçəyi, arısı-kəpənəyi... şeir olan bir torpağın "Şairlər yurdu" adlandırılması niyə qəbahət olsun ki?!! Heç bir titula, heç bir əlavə sözə ehtiyacı olmayan Sücaət adlı sərvəti, böyük şairi var Kəlbəcərin. O Sücaət ki, heç harda dərc olunmayanda belə, şeirləri dillər əzbəri idi. Sağlığında el şairi, elin şairi ucalığını qazanmış Sücaət bu gün də sevilir, anılır və oxunur. Onun

Zərraf Təhməzoğlunu (Zərraf Təhməz oğlu Şirinov) 10 ildən artıqdır ki, tanıyıram. Gözəl ziyalı, bacarıqlı həkim, Vətənini canından artıq istədiyini bilirdim, daha doğrusu eşitmişdim. Lakin heç vaxt bədii yaradıcığına – şeirlərinə rast gəlməmişdim. Bir neçə il əvvəl sosial şəbəkələrdə Zərraf Təhməzoğlunun səhifəsində bir neçə şeirinə rast gəldim. Maraqlanıb oxudum. Şeirləri hər bir insanı düşüncələrə dalmağa, geriyə – tariximizə boylanmağa vadar edir və insan öz-özlüyündə şeirin müəllifi ilə

Hümmət Məhəmməd oğlu Əmrahov (Hümmət Qəlbinur) 1936- cı ildə Kəlbəcər rayonunun Çovdar kəndində dünyaya göz açıb. İbtidai təhsilini doğulduğu kənddə, orta məktəbi isə Kəlbəcər şəhərində bitirib. 1962 -ci ildə Azərbaycan Pedoqoji İnstitutuna(APİ) qəbul olub. Uzun müddət Kəlbəcərin ucqar kəndlərində, daha sonra Qax rayonunun Şıxlar kəndində müəllim kimi fəaliyyət göstərib. H.Əmrahov həm də ədəbi yaradıcılıqla məşğul olur. Kəlbəcərdə nəşr olunan "Yenilik" qəzetinin nəzdində fəaliyyət göstərən

Aldandıq tamahın “bal nəfəsi”nə, Yaxşıca alınıb köpümüz indi... Biz qulaq asmadıq Haqqın səsinə, Şeytan əlindədi ipimiz indi... Dalidag.az şair, filologiya elmlər doktoru, professor Rafiq Yusifoğlunun günümüzlə səsləşən yeni şeirlərini təqdim edir: TANRININ QARĞIŞI TUTUB BƏŞƏRİ Bizim dünyamızda nə çox cihaz var? Qorxunc sıldırımın ucundayıq biz. Düşmür əlimizdən mobil cihazlar, Bilmirik kimlərin ovcundayıq biz... Günahsız fağırın gözü dağlanıb, Səsimiz çıxmayıb, daşa dönmüşük. Biz də ayağına

"Mən onda anladım ki, uşaqlar atadan deyil məhz anadan yetim olurlar, mən onda anladım ki, uşaqlar atasız birtəhər böyüyə bilərlər, amma anasız çox çətin olur". Dalidag.az Fərid Muradzadənin hekayəsini təqdim edir: QIŞLA GƏLƏN ƏBƏDİ BAHAR Q əribə də olsa biz onunla qarlı-şaxtalı bir qış günündə, elə bizim evimizdə, on gün ərzində oğrun-oğrun, gizli-gizli tanış olmuşduq. O qarlı-boranlı qış günü bizim ömrümüzün irəlidə qoşa addımlayacağımız ailə yollarının baharı olmuşdu. Hər tərəfin ağ örpəyə

Bu gün yazıçı Salam Qədirzadənin doğum günüdür. Dalidag.az kulis.az-a istinadla yazıçı haqqında maraqlı faktları təqdim edir: Salam Dadaş oğlu Qədirzadə 1923-cü ilin aprel ayının 10-da Bakı şəhərində anadan olub. Ona qədər nəsillərində heç kim yazıçılığa meyl göstərməyib. Valideynləri sadə adamlar olublar. Ticarətlə məşğul olan atası ailəsinin ruzisini balaca dükandan gələn gəlirdən çıxarıb. Anası Ziba isə evlərində dərzilik edib. Onların hər ikisinin də əsilləri Maştağadan olub. Sonradan

"...ilahi bir təmizlik varmış dağın başında, niyə üşüməyəsən bəyaz qarın eşqinə? Bir vida vadisinə cismin hələ çatmamış göy üzünə baxasan buludların eşqinə..." Dalidag.az Sevinc Qəribin təqdimatında Süleyman Abdullanın şeirlərini təqdim edir: DARIXMAQLIĞIN VƏSFİ Əllərini göyə tapşırandan ayaqlarının altında üşüdüyünü hiss edirsən torpağın, əli soyuq, ürəyi isti olanlardansan, çünki... Təkcə dua oxumaqla deyil, ən gözəl görüşlərin baş tutacağı bir yer olmalı addımlarını möhkəm atmağa. Havadan

Koronavirus epidemiyasına görə dünyanın bir çox ölkələrində karantin tətbiq olunur. Şirkətlərin əməkdaşları məsafəli iş rejiminə keçirlər, mağazalar, restoranlar, barlar və digər əyləncə müəssisələri bağlanır. Lakin karantin yalnız dörd divarın arxasında qapalı qalmaq deyil, həm də vacib məsələlər barədə düşünmək, eləcə də əvvəllər vaxt tapmadığımız bəzi işləri görmək üçün fürsətdir. Beləliklə, ədəbiyyat sahəsində karantin zamanı əldə edilən bəzi nailiyyətləri təqdim edirik: 1. Aleksandr

O nu tənbeh etmək üçün qohum-qonşu öz növbəsini gözləyirdi. Rəhman öyüd-nəsihətlərdən bezmişdi. Nə qədər desə də “evlənmirəm, əl çəkin” yenə də onu rahat buraxmırdılar. Ərincək olduğundan kəndin sakinləri evlənmək istəmədiyini də tənbəlliyinə yozurdular. Elə bilirdilər hər gün onu danlasalar başına ağıl qoya bilərlər. Bu gün də onu yola gətirmək üçün növbə kəndin ağsaqqalı Abbas kişiyə çatdı. O da öhdəsinə düşən vəzifəsindən məmnun halda Rəhmanın yaşadığı balaca yarıqaranlıq evə gəldi. Qapını

Oğuz elimiz Kəlbəcərin işğala məruz qaldığı 1993-cü il 02 aprel gecəsi qatarla Bakıya getdiyimdən, rayonun nankor qonşularımız tərəfindən ələ keçirildiyindən xəbərsiz idim. Hardasa saat on bir radələrində “Azərbaycan” nəşriyatında əzəli dostum Adil Cəmillə görüşəndə onu çox məyus halda görüb, səbəbini soruşdum. Adil müəllim üzümə təəccüblə baxıb: “Xəbərin yoxdumu, mənim beşiyim-ata ocağım Kəlbəcərin damı-daşı uçub üstümə tökülüb. Görürsənmi, qəddimi də düzəldə bilmirəm” - dedi... Adı dillərdə