"Maestronun barmaqları hönkürür qulağımın dibində..." - Tural Turanın şeirləri

01-10-2019 19:06
"Maestronun barmaqları hönkürür  qulağımın dibində..." - Tural Turanın şeirləri
Tural Turan


30-cu sinif

Bağçaya getdim - anamın yanına.

Birinci sinifdə atamı öyrəndim.

İkinci sinifdə sevdiyim qızı...

Üçüncü sinifdə müəllimimin

ömür yolunu hərflədim.

Dördə keçəndə babamı əzbərlədim.

Beşi bitirəndə atasını itirmiş
dostumla müharibəni xətm elədim.

Altıncı sinifdə artıq böyümüşdüm.

Yeddincinin qış tətilindən

qocalmağa başladım.

Indi otuzuncu sinifdəyəm,

Öldüyümü özümə deyə bilməmişəm hələ...

Yas sayaqlaması

(Bacımın ölümünə)

Bir çılpaq ev də olmadı,

Məni əyninə geyinə.

Ölməyi də bacarmadım,

Ala bir məzar, döyünə...

Heç tabut da olammadım,

Boş gedib aldadam qəbri;

Ya da tanrını aparıb,

Basdıraydım diri-diri...

..."Alın yazı" demə ona,

Bir ömrün kino mətnidi.

Gedəcəyin qəbir deyil,

Doğmayan ana bətnidi...

Maestro

(Şair Fuad Cəfərliyə)

Pianodan çıxan kor səsləri

güllələyir qulaqlarım.

Mənim dilimdə anlamayan notların

qanı tökülür royal üstə...

Maestronun barmaqları hönkürür

qulağımın dibində...

Qocalıq bağışlamır, ustad.

Bağışlamır, atasız rənglərin günahlarını.

Bağışlamır əlil notların partizan savaşını.

Qocalıq, tanrını da bağışlamır ustad,

ya nəfəsindən güllələnir baramaqlar,

ya da asır özünü,

küçələrdə itkin düşmüş

körpə təbəssümlərindən...


Yandır əlini, bağışla


Mən ki, sənə inanmışdım,

Məni yox, dini bağışla.

Öldüm, yenə də boy atdım,

Öldüyüm günü bağışla.

Acıma hələ, acıma -

Bu sevginin arxacına.

Qibləm bir ölüm ağacına,

Getdiyim yönü bağışla.

Bircə yanımlıq canım var,

Yandır, görməsin buludlar...

Göydə tanrı dəli olar,

Yandır, əlini bağışla...


Adamın öz evi...

(Bütün evsizlərə)

Şorgöz kişinin

saxladığı arvad kimidir otel otaqları,

Bir-birinə qarışar qoynundakı qoxular.

...Geri dönüncə öz evin baxmaz üzünə,

bəzən özü özündən küsüb gedər...

Bəzən də elə darıxar ki,

tavanı sinənə sərilib yuxular...

Döşəməsi uzanar altına,

çəkər nəfəsini içinə ki,

yazıqdı, yorğun gəlib...

Pəncərələr yumar gözlərini

əynini dəyişəndə utanmayasan;

pərdələr qol-qola girər...

Qapı kirlədər özünü,

burada adam yaşamır- deyə...

Sən oyanınca

yenidən başlayar umu-küsü...

Adamın öz evi,

xəyanət qorxusuyla çox uzaqlaşmaz,

hətta otel otaqlarını da bağışlar

səndən və özündən qorxduğu üçün...

Tural Turan 

Dalidag.az


Kateqoriya: Karusel / Poeziya-nəsr
Tarix: 01-10-2019 19:06
Baxış sayı: 2525
Adınız:*
E-Mail:
Şərhiniz:
Kodu yazın: *
yenilə, əgər kod görünmürsə
Yazı axını