Bu günlərdə Kəlbəcər həsrəti ilə haqqın dərgahına qovuşan şair Əlövsət Misiroğlunun anım günü oldu. Ana yurdunun azadlığını görmədən, ürəyində yara, könlündə qübar bizlərə vida edən şairin vəfatından 8 il ötdü. Qeyd edək ki, Əlövsət Misir oğlu Əmrahov (Əlövsət Misiroğlu) 1950-ci il may ayının 27-də Kəlbəcər rayonunun Çovdar kəndində anadan olub. 1957-1961-ci illərdə doğulduğu kənddə lk ibtidai təhsil alıb. 1961-1968-ci illərdə qonşu Başlıbel kənd orta məktəbində təhsilini davam etdirib. İş

Qanlı Yanvar hadisələrindən 33 il ötür. 33 ildi göz yaşı qurumur qərənfillərin... AĞLA, QƏRƏNFİL, AĞLA! Sinələr güllə-güllə, Qan axır, dönür gülə. Qərənfillər ağlayır, Düşmənə gülə-gülə. Ağla, qərənfil, ağla! Qərənfillər qoşadı, İkisi baş-başadı. Sizdən qalan günləri Qərənfillər yaşadı. Ağla, qərənfil, ağla! Qərənfil - şəhid qanı, Ağla, qərənfil, ağla! Ağla, inlət meydanı, Ağla, qərənfil, ağla! Cavanlara qıydılar, Tanklar altda qoydular. Qanın içib doydular, Ağla, qərənfil, ağla! Hər şəhidə bir

"...Pərvanə tək səbat ilə şəm hicrinə yandım və dayandım, İnsaf elə, agah elə sirdən, axı kimdin dəli sevda? " Dalidag.az Fərid Muradzadənin yeni şeirlərini təqdim edir: * * * Vallah necə gəldin, gücə gəldin, məni yendin, dəli sevda, Döndün nura, hopdun ruha, sən qəlbimə endin, dəli sevda! Bilməm nə kəramətdir ki, gənclikdə tamam lal-kar oldun İllər boyu susdun, niyə birdən-birə dindin, dəli sevda? Hər naləsi daşlar əridən, qəlbi didən simi-kaman tək, Gizlin szıldayan, inildəyən demə səndin,

Ş air elin içərisindən çıxdığına görə, elə bineyi-qədimdən onlar “el şairi, elin dili, elin gözü, elin sözü” kimi epitetlərlə xatırlanıblar, anılıblar, unudulmayıblar. Keçmiş sovetlər dönəmində partiya və hökumətin mədhiyyəçilərinin sayını artırmaq üçün dili kəlamlı, əli qələmli yazarları da bölmüşdülər sosial-mədəni təbəqələrə. Məsələn, “xalq şairi”, “xalq yazıçısı”, “əməkdar jurnalist”, “əməkdar mədəniyyət işçisi”… və s. Sovetlər darmadağın edildikdən sonra bu “titullar” da bir növ

Mingəçevir şəhərində XIX əsrdə Azərbaycan ədəbiyyatına misilsiz söz inciləri bəxş etmiş Xurşidbanu Natəvanın anadan olmasının 190 illiyinə həsr edilən yubiley gecəsi keçirilmişdir. Şəhər İcra Hakimiyyətinin dəstəyi ilə AYB- nin Mingəçevir bölməsinin düzənlədiyi tədbirin aparıcısı, bölmənin sədri İsmayıl İmanzadə yubiley məclisində iştirak edən ictimaiyyət nümayəndələrini, yerli yazarları, ziyalıları, Mingəçevir Dövlət Universitetinin təmsilçilərini salamlamış və aşagıdakı misralarla

Azərbaycan şairi, həm fars, həm də türk dillərində yazan Yədullah Məftun Əmini cümə axşamı, azər ayının 10-da 96 yaşında vəfat edib. Məftun Əmininin ailəsi onun ölüm səbəbini ürək dayanması olaraq açıqlayıb. Məftun Əmini 1305-ci ildə Qərbi Azərbaycanın Sayın Qala şəhərində anadan olub. Tehran Universitetində hüquq təhsili alıb və uzun illər Ədliyyə Nazirliyində işləyib. Onun 1330-cu illərdə nəşr olunan ilk şeirləri klassik üslubda olub, sonra isə yeni formalara keçib. "Göl", "Çovğun", "Nar",

SÜCAƏT Sücaət Yunus oğlu Əhmədov 1946-cı il iyun ayının 4-də Kəlbəcərdə dünyaya göz açıb. 2002-ci il mart ayının 6-da Gəncə şəhərində ağciyər çatışmazlığından vəfat edib. Məzarı Göygöl rayonundadır. Qeyd edək ki, Sücaət tanınmış jurnalist Hidayət Elvüsalın qardaşıdır. Dalidag.az Sücaət in şeirlərini təqdim edir: DAĞLAR Mən gedirəm qürbət elə, Sağ-salamat qal, a dağlar. Halallıq ver, qoy qalmasın Ürəyimdə xal, a dağlar. Hanı məndə dözüm sənsiz, Sönəcəkdir közüm sənsiz. Qan tökəcək gözüm sənsiz

"...Qoy yazım varağı qalmasın ağı, Kim çəkər həsrəti Bəhmən sayağı. Çox da müqəddəsdi Gəncə torpağı, Kəlbəcər yadıma düşdü, darıxdım..." Dalidag.az Kəlbəcər həsrətilə bu dünyadan köç edən mərhum şair Bəhmən Vətənoğlunun şeirlərini təqdim edir: BƏHMƏN Bu mənəm, a qardaş, tanımadınmı? Könlü dərdli, dili nalalı Bəhmən. İndi yurdsuz qalıb, yuvasız qalıb, Gördüyün o yurdlu-yuvalı Bəhmən. Qəzalar, qədərlər əyibdi məni, Dərdim öz içimdən yeyibdi məni. Zaman zindanında döyübdü məni, Yoxdu o əzəlki

Ruh didərgin olanda insanın varlığı kədərə təslim olur. Həsrətə köklənən hisslər, duyğular da ağrı rənginə boyanır, nisgil dadır. Yaşadığın həsrətin ünvanı uzaqlar olanda qüssə yükün də ağır olur. Uzaqlar dediyim əslində doğma olan, sadəcə əlin çatmayan yurd yerlərini ifadə edir. İztirabın doğurduğu çarəsizlik uzaqlara dikilən baxışların xatirələr fonunda cızdığı xəyal dünyasından qopan bir qığılcım ümiddə əriyir. Arzularına yenilməsi ilə sabahlara inam cücərir qübara bürünmüş insanın içində. O

Dalidag.az Fərid Muradzadənin yeni şeirlərini təqdim edir: ƏLVİDA İŞ YERİM, ƏLVİDA MASAM Sözün düzün deyib düzdə qalmışam, Namərd yuvasında, daldalanmışam, Uçrumdan dərəyə yomalanmışam, Yəqin bir də bura qayıtmayacam. Əlvida iş yerim, əlvida masam. Zalımın məzluma sus deməsinə, Mənliyin yerlərdə sürünməsinə, Haqsızın haqq adlı məhkəməsinə, Vicdan yol vermədi, lal olam, susam, Əlvida iş yerim, əlvida masam. Adəm babamızın törəməsində, Nə fitnələr varmış bir biləsən də, Mən çörək kəsdiyim dost