"Söykəndiyim bütün ağaclar gizlənir it səsindən..." - Emil Rasimoğlu

10-06-2025 09:53
                     Emil Rasimoğlu

Sevinc Qəribin təqdimatında "Bir ruh əsintisi..." rubrikasının növbəti şeir ərmağanı Emil Rasimoğlu yaradıcılığından:

***
Yalqız yaşadığım evin 
qapısını tapıram şəkillərin arasından 
və döyürəm;
söykəndiyim bütün ağaclar gizlənir it səsindən,
qağayı dimdiyindəki kibrit qutusundan...
Bir rəssamsa  
filmə çəkilməmiş 
ömür axtarmağa başlayır körpələr evində.

Beləcə...
Heç təqvimdə iməkləyən 
pilləkənlər də böyümədi, dostum...
Düşüb arxamca qaçır üzümü tanıyan ayağı palçıqlı qırışlar
...və qışqırır:
Bağışla,
bağışla,
tor qurub işıq dirəklərinə Tanrı...

Görürsənmi...
bizi bu dayanacaqda akvariumlar da tərgitdi,
yarpaqları itkin düşmüş yürüklər də.
Göz yaşlarına söykənmə,
barmaqlarımdan gizlədirəm skripkamın yaşını,
skamyaların dəfn yerini...

...və unutma,
unutma ki,
qapılar hər iki tərəfdən qıfıllana bilirsə,
demək, sən uşaqlıqda oynadığın topun
çiçəklədiyi günə qədər azadsan.

Get,
get bir ocaq qala tərkedilmiş notların otağında...
Daha sevgi qovuşmaq üçün yox,
bir-birini unutmamaq üçündür...
Günəşi qar,
qarı su,
suyu od unutduğu kimi...

...Bilirəm, bu saat
sən dən səpirsən göy üzünə, qollarına xatir
Mənsə 
hələ də 
gözümü çəkmirəm cüt rəqəmlərin yuvasından...
...və birdən 
qonşu evdə yaşayan qocanın 
öz qarısına dediyi sözü eşidirəm:
Bağışla,
heç sən də,
heç sən də qalmamısan yadımda!

Dalidag.az


Kateqoriya: Poeziya-nəsr
Tarix: 10-06-2025 09:53
Baxış sayı: 3166
Adınız:*
E-Mail:
Şərhiniz:
Kodu yazın: *
yenilə, əgər kod görünmürsə
Yazı axını