***
Bir alaçöhrə
O badam üzünü
O ipək çölünü yaşaya bilmədi,
məmləkətim.
Burda
Hər səhər küçələr eyni dumana
gözün açır.
Bu sağsağan küçələr,
Bu quzğun dalanlar
Daha yem tapa bilməyir
Qarnın doyursun.
Ümidi bir alaçöhrənin çörəyini
oğurlamaqdı.

Bu alaçöhrə bir gün dil açıb
danışsa,
Düşsə bir şəhərin,
bir kəndin dilinə,
ürəyini oxuya bilsəm,
Oxuyaram ki,
sənin günəşini əlimdən aldılar,
Sənin boz tellərin gəncliyimin rəngidir...
Sənin çiçəklərini ürəyimdən
dərdilər.
Mən sənin soyuğunda,
Mən sənin əsarətində,
Mən sənin ayrılığında yaşadım,
məmləkətim!

Bu alaçöhrənin
hər aldığı havanın,
Hər içdiyi suyun qanadlarını,
Məhbəs küçələr də,
Polislər də eyni qandalla bağlayır.  

Bu qızılı məmləkətdə,
Bu çəhrayı şəhərdə,
Adam olmaq istədi,
Adına qəsab quşu dedilər
Küsmədi canından,
Yaşadı çörək həvəsindən.

Cavid Fərzəli

Dalidag.az