"Qənbər Şəmşiroğlunun böyük kədərinin- Yurd həsrətinin kövrək simləri arxasında Ağdabanı görəcəyinə güclü inamı və qırılmaz ümidi sezmək..." 8 aprel - ən yeni tariximizin daha bir faciəli, qanlı günü kimi yaddaşımıza yazılıb. 1992- ci ilin 8 aprelində gözəl Kəlbəcərin cənnət ellərindən biri - Ağdaban kəndi erməni işğalçılarının amansız hücumuna məruz qaldı. Kəndin 779 dinc sakininə misli görünməmiş işgəncələr verildi. İşğal zamanı ermənilər tərəfindən 67 nəfər öldürüldü, yaşları 90-100 arasında

Kəlbəcərin işğalından bir il öncə erməni silahlı birləşmələri tərəfindən törədilmiş Ağdaban faciəsi Ermənistanın Azərbaycana təcavüzünün ən qanlı səhifələrindən biridir. Dalidag.az xatırladır ki,1992-ci il aprelin 7-dən 8-nə keçən gecə Ermənistan silahlı birləşmələri Dağlıq Qarabağdakı separatçı erməni quldur dəstələrinin köməyilə Ağdaban və Çayqovuşan kəndlərinə hücum etdilər. Hücumdan xəbərsiz olan kənd əhalisi başıaçıq-ayaqyalın qarla örtülü meşələrə, dağlara dağıldı. Kəndləri müdafiə edən

Bu gün sabiq Daxili İşlər naziri, general-leytenant, Milli Azadlıq Hərəkatının liderlərindən biri olan İsgəndər Həmidovun vəfatından 40 gün ötdü. Dalidag.az xatırladır ki, İsgəndər Həmidov 2019-cu il may ayının 20-də səhhəti ilə bağlı Türkiyəyə aparılmış, orda bir müddət müalicə aldıqdan sonra Azərbaycana qayıtmışdı. 2020-ci il yanvarın 24-də İ.Həmidovun halı qəfil pisləşmiş və Bakıda "City Hospital"a yerləşdirilmişdi. Orda 3 gün intensiv müalicə aldıqdan sonra vəziyyəti nisbətən yaxşılaşmışdı.

İlk dəfə Kəlbəcərə 6 yaşımda yaylağa getmişəm. Bumbuz sular, başını çən almış dağlar. Qayalar, daşlar… Çadırımızın yanından balaca çay axırdı. Yuxudan duran kimi nənəm bizi çaya çimməyə göndərirdi. Çimib gəlib isti çaydan içib, bal, yağ, pendir yeyib qızışardıq. Bir az aralıda iri qaya kimi daşlar vardı, heyvanlara oxşayırdı. Gedib ona çıxardıq. Nənəm qoymurdu uzağa getməyə. Deyirdi: “Azarsınız. Oralarda ayı var”. Yadıma gəlir çobanlar bir dəfə ayı vurmuşdular. Dağların döşü cürbəcür çiçəklərlə

Bu gün əzəmətli dağları, füsunkar təbiəti ilə göz oxşayan, Tanrının ən gözəl əsəri Kəlbəcərin işğalından 27 il ötür. Kəlbəcər həmişə şairlərimizin ilham mənbəyi, söz umduğu, sözə tapındığı məkan olub.Təəssüflər olsun ki, bu gün şairlərimiz Kəlbəcərin gözəlliyinə, əvəzolunmaz təbiətinə deyil, onun itkisinə, həsrətinə şeirlər yazır... Dalidag.az müəlliflərin sosial şəbəkədə paylaşdıqları bəzi şeir nümunələrini təqdim edir: HARDA QALMISINIZ, KƏLBƏCƏRLİLƏR? Dağladı yad elin sərt qışı məni, Qarsdı

Bu gün doğulub boya-başa çatdığım Kəlbəcərin işğalı günüdür. Təqribən bir ay bundan əvvəl youtube-da bir video materiala rast gəldim. 2017-ci ildə çəkilmiş bu videoda bir erməni jurnalistin Kəlbəcərdə məskunlaşmış dırnaqarası erməni tarixçisindən aldığı müsahibə öz əksini tapmışdı. Bu dırnaqarası tarixçi Kəlbəcərin qədim erməni şəhəri və guya 1870-ci ilə qədər ermənilərin məskunlaşdığı bir yer olduğunu və köçəri türklərin bura daha sonra gəldiyini iddia edirdi. Haşiyə çıxaraq qeyd edim ki,

Özünəməxsus düşüncələri, yazı üslubu, yanaşması olan qələm adamlarını başqalarından fərqləndirən xüsusiyyət təkcə yazmaq bacarığı deyil. İlk kim deyib bilmirəm, belə bir ifadə var ki, şairlər Tanrının seçdiyi bəndələrdir. Boşuna deyilməmiş bu ifadənin başqa bir variantı da şairlərin Tanrının yerdəki elçiləri olmasıdır . Bu da var ki, hər iki ifadə eyni zamanda peyğəmbərlərə şamil olunub. Demək, Tanrı şairləri söz elçiləri kimi yer üzünə bəxş edib... Haqqında söhbət açdığım və suallarımı

Azərbaycanın Kəlbəcər rayonunun Ermənistan tərəfindən işğalından 27 il ötür. Dalidag.az bildirir ki, Kəlbəcər rayonu 1993-cü il aprelin 2-də Ermənistan tərəfindən işğal olunub. Ərazisi 1936 kvadratkilometr, əhalisinin sayı isə təqribən 70 min olan Kəlbəcər rayonunun işğalı nəticəsində 511 nəfər həlak olub, 321 nəfər itkin düşüb və girov götürülüb, rayona 761 milyon ABŞ dolları məbləğində ziyan dəyib. Kəlbəcər Azərbaycanın işğal olunmuş rayonları arasında ərazicə ən böyüyüdür. İşğal nəticəsində

Vazgen, sənə salam düşmədiyi üçün, birbaşa mətləbə keçirəm. Yəqin ki, atan Coanşirin (Cavanşir) bizim evin barısını çəkdiyini xatırlayırsan. Atan səni tula kimi yanına salıb bizə gətirmişdi. Söhbət 70-ci illərin ortalarından gedir. İndi atan ölüb - qalıb bilmirəm, onsuz da sizin ölünüzə də, dirinizə də lənət düşür. Sənin 7-8 yaşın olardı. İraq üzümdən, məndən 3-4 yaş böyük idin, atan evimizin barısını çəkib qurtarana qədər, 2-3 ay bizdə qaldın. Bu müddət ərzində Kəlbəcərin yağ - balı ilə

İnsan Vətəni, doğulduğu yurd yeri ilə bütün olur, tam olur. Kim olursa olsun, harda olursa olsun, vətəndəki qədər özü ola bilmir insan. İndi əl çatmayan o qədər yurd yerlərimiz var ki, bürünüb həsrətinə için-için göynəyirik.Təqvimdə ağrı adlı aylar, günlər sıralanır, ildönümlər, anımlar utancverici qara rəngiylə ömrümüzdən ömür alır. Torpağın oyandığı, təbiətin bir özgə gözəlliyə qucaq açdığı baharın gəlişi baxışı yollar çəkən, üzü dağlara adamların- məcburi köçkün adıyla kiçilən yurd aclarının