Moskvadan bir zənglə Aprel döyüşü dayandırıldığı kimi Moskvadan başqa bir zənglə Şuşa şousu da dayandırıla bilər! Bəs, o zəng niyə vurulmur? O zəng niyə tələb olunmur? 1988-ci ildən üzü bəri heç bir hakimiyyətimizin Moskva ilə indiki qədər isti münasibəti olmayıb. Torpaqların azad edilməsinə başlaya bilmədiklərini anlamaq olar, amma Şuşada inaqurasiya keçirmək şousunu da durdura bilməmələri, yüngül desəm, yaxanı əldən vermək anlamına gəlir. Yəni bu qədərmi dilləri qısadır? Müharibəyə başlamağın

O yanda dağlardı, bu yanda mənəm, Odu sönmür həsrətimin illərdi. Mənim kimi dərdi ilə böyüyən Yurdu üçün qan ağlayan ellərdi Nə ah, nə nalə... içimdə hayqıran qisas səsini yerlər, göylər duymaz oldu. 28 il eyni ağrıyla ağrıyıb, eyni göynəklə göynəyib adını yaşamaq qoyduğumuz bu sürünməyə necə dözmüşük, niyə dözmüşük??? Necə həsrətlə dağlara boylanıb qübar bağlayan ürəklərimizə dağ çəkmişik??? Sən dağlara boylan köksünü ötür, Ürəyin dağ boyda qübar bağlasın. Varını, yoxunu, balanı itir, İçin

Duyğularımın məskənindən, ata-babamın, anamın doğulduğu, ulularımın uyuduğu obadan, xəyallarımda səyahət etdiyim yurddan, o viranə qalmış eldən 28 ildir ki, nə səs var, nə soraq... Bəlkədə bizi səsləyir, amma biz onu eşitmirik... Bu yurd, bu oba Laçındı...yalqız Laçındı... Mən Laçını görmüyən, oranın havasını udmayıb, suyunu içməyən, yalçın qayalarına ayağı dəyməyən Laçınlıyam. Mən Laçına xəyallarımda, baba-nənəmin, ata-anamın danışdıqları xatirələrlə səyahət etmişəm və bu səyahətimdə nələr

1981-ci il, 20 aprel... Həyatımın ən ağır günlərindən biri deyə bilərəm. Heç unutmadım. Sədrin qəbul otağına girdim, gördüm Elmira ağlayır. Nə üçün ağladığını soruşmağa qorxdum, hər an bəd xəbər gözləyirdim. Özü dilləndi: "İmran müəllim rəhmətə gedib". İnsan doğmasını itirəndə necə olur? Mən də elə oldum. Dünya başıma dolandı və qulaqlarımda öz səsim səslənirdi:"Yazıları yarımçıq qaldı. Yazılarını kim yazacaq..." İmran müəllimin özünə heyfim gəldiyi qədər, yaza bilmədiklərinə də heyfim

Azərbaycan Respublikasının Serbiya Respublikasında, Monteneqroda və Bosniya və Herseqovinada fövqəladə və səlahiyyətli səfiri, hüquq elmləri doktoru, II dərəcəli dövlət ədliyyə müşaviri Eldar Həsənov ABŞ Nümayəndələr Palatasının qondarma “erməni soyqırımı” haqqında qəbul etdiyi qətnamə ilə bağlı Serbiyanın nüfuzlu “Balkanin.com” media orqanında məqalə ilə çıxış edib. Dalidag.az Kalbajar.com-a istinadən həmin məqalənin tərcümə variantın olduğu kimi təqdim edir : 2019-cu ilin 29 oktyabr tarixində

1968-ci ildə Başlıbel kənd orta məktəbinin birinci sinfinə gedəndə məktəbimiz rəhmətlik Əli müəllimgilin evinin yanındakı binada fəaliyyət göstərirdi. Buna qədər Başlıbel məktəbi əvvəlcə dükançı Məhəmməd əminin dükanının yanında, sonra Qarakişi əmimin evinin yanındakı klubun yerində olmuş, biz 4-5-ci siniflərdə oxuyanda çay məktəb (sonralar orada deyəsən poçt və ATS oldu ), 10-cu sinifdə oxuyanda isə o taykı yeni tipli məktəb tikildi. Bizim sinif 10-cu şinfi (o zaman orta təhsil 10 illik idi)

TURAL VƏLİZADƏ Qərbi Kaspi Universitetinin müəllimi BDU-nun Tarix fakültəsinin doktorantı [email protected] BAKI, 31 MART 1918-Cİ İL... 1918-ci ildə Bakı şəhərində bolşevik-daşnak alyansı tərəfindən azərbaycanlılara qarşı törədilən Mart soyqırımından 102 il keçir. Mart soyqırımı son iki əsrdə xalqımıza qarşı erməni millətçiləri tərəfindən məqsədyönlü şəkildə həyata keçirilən etnik təmizləmə, soyqırımı və təcavüzkarlıq siyasətin ən qanlı nümunələrindən biridir.Bu millətçi-şovinist siyasətin

Bu gün Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü, şair, nasir və publisist Firdovsi Cəfərxanın 65 yaşı tamam olur. Qələm dostumuzu 65 illik yubileyi münasibətilə ürəkdən təbrik edir, ən xoş arzularımı yetirirəm. Firdovsi Cəfərxan oğlu Kazımov (Firdovsi Cəfərxan) Qubadlı rayonunun Yuxarı Mollu kəndində anadan olub. Krasnodar Politexnik İnstitutunun Texnologiya fakültəsini bitirib, ixtisasca mühəndis-texnoloqdur. Əmək fəaliyyətinə Sumqayıt Alüminium zavodunda başlamış, burada

Darıxıram... Qarşıdan ildönümü gəlir... Ağrıların, acıların, kədərin, həsrətin ildönümü. İlk aprel günləri, 1993-cü il aprelin 1-2-si Kəlbəcərimin, ata- baba yurdumun, kökümün-soyumun, keçmişimin, uşaqlıq illərimin, xatirələrimin işğal olunduğu, gələcəyimin, arzularımın məhv edildiyi tarix gəlir qarşıdan. Əfsuslar olsun, artıq 27 ildir ki, bu tarix dövlətimizin rəsmi qurumları tərəfindən, özəl və hətta dövlət televiziya şəbəkələrində "Milli matəm günü", 70.000 vətəndaşın şəxsi faciəsi kimi yox,

“Beldən aşağı hissəsi yandırılıb”, “dırnaqları kəsilib”, “təcavüz edilib...” İlahi! Bir xəbərdə nə qədər faciə, nə qədər əzab, nə qədər ağrı ola bilər... Mənim 25 yaşım var! Nərmindən 15 yaş böyüyəm. Nərmin mənim anam, Nərmin mənim bacım, Nərmin mənim doğulmamış qızımdır. Nərmini mən öldürmüşəm! Nərmini yazıq, zavallı olduğu üçün, tələbatımı ödəmək üçün, bakirə acgözü olduğum üçün... öldürmüşəm. Çünki Nərmin qızdır; çünki Nərmin xəstə təfəkkürlü adamların əhatəsində böyüyüb; çünki qadındır,