SÜCAƏT

Sücaət Yunus oğlu Əhmədov 1946-cı il iyun ayının 4-də Kəlbəcərdə dünyaya göz açıb. 2002-ci il mart ayının 6-da Gəncə şəhərində ağciyər çatışmazlığından vəfat edib. Məzarı Göygöl rayonundadır. 
Qeyd edək ki, Sücaət tanınmış jurnalist Hidayət Elvüsalın qardaşıdır.
Dalidag.az Sücaətin şeirlərini təqdim edir:

DAĞLAR

Mən gedirəm qürbət elə,
Sağ-salamat qal, a dağlar.
Halallıq ver, qoy qalmasın
Ürəyimdə xal, a dağlar.

Hanı məndə dözüm sənsiz,
Sönəcəkdir közüm sənsiz.
Qan tökəcək gözüm sənsiz
Olacağam lal, a dağlar.

Dostum – yarım keçir gendən,
Dərdim artır günü-gündən.
Məni qəmdən, qəmi məndən,
Al, a dağlar, al, a dağlar.

Günəş gəzib yorulanda,
Sazın simi qırılanda,
Göydə qartal vurulanda,
Məni yada sal, a dağlar.

Qayaları ələ döndər,
Cığırları telə döndər,
Sücaəti külə döndər,
Bir “Kərəmi” çal, a dağlar.

KİMİ

Kaş rəssam olaydım, elə rəssam ki,
Çəkəydim bəxtimi olduğu kimi.
Yazmaqla nə olsun, onda görəydim,
Arzumu-eşqimi olduğu kimi.

Eşqimin tufanın, boranın, yazın,
Solmuş çiçəklərin, yox olmuş izin.
Çəkəydim gözlərin sevdiyim qızın,
Süzülüb xəyala daldığı kimi.

Sücaət, mənalı yaşa, yarat, an,
Vəfasıza ağrı gizlət, yara dan.
Salmasın heç kəsi bir də yaradan,
Məni nəzərindən saldığı kimi.

ANAMIN

Deyin, dustaqları buraxacaqlar,
qoy qəm bozartmasın üzün anamın.
Deyin, qırılacaq zülmün zənciri,
birtəhər başını yozun anamın.

Zəhər gizlənibmiş aşımın altda,
Bir dərya var imiş qaşımın altda…
Yastıq daşa dönür başımın altda,
Burda hardan alım dizin anamın?

Taleyi şil-şikəst, fikri sağ oldum,
Sevinci bir zərrə, dərdi dağ oldum.
Gah əsir, gah xəstə, gah dustaq oldum,
Qoymadım quruya gözün anamın.

Talanmış ömürdü, gündü, neyləyim,
Baxtımın çırağı söndü neyləyim.
Sevinci fəğana döndü, neyləyim,
Söhbəti nəğmədən həzin anamın.

Sücaət, etdilər talan ömrümü,
Kor olsun daşlara çalan ömrümü.
Talanan talanıb, qalan ömrümü
Ömrünün üstünə yazın anamın.

TANIMAZ

Geri dönsə, cavanlığım mat qalar,
Hönkür-hönkür ağlar, məni tanımaz.
Danışaram dərd alışar dilimdə,
O bəxtəvər çağlar məni tanımaz.

Öyrəşmişəm, hər əzaba dözərəm,
Kül olmuşam, bir də çətin közərəm.
Bülbül kimi nəğmə deyib gəzərəm,
Gül bağçalar, bağlar məni tanımaz.

Kövrəlmişəm, gözümdə nəm gəlmişəm,
Qocalmışam, qəlbimdə qəm gəlmişəm.
And içsəm ki, Sücaətəm, gəlmişəm,
Atam-anam dağlar məni tanımaz.

MƏNİM XOŞBƏXTLİYİM

Mənim xoşbəxtliyim onunla gedib,
Bir də bu yerlərə gələ... gəlməyə.
Mən qan ağlayıram ayrı düşəndən,
Vüsal gözlərimi silə... silməyə.

Özgəyə qoynunu açan səadət,
Əlimdən quş kimi uçan səadət,
Məndən illər boyu qaçan səadət,
Təzədən üzümə gülə... gülməyə.

Bilmirlər, həyatım olub dərbədər,
Deyirlər, gecəyə döz, gündüz gələr.
Biçarə Sücaət o vaxta qədər,
Kim bilir, ay ellər, ölə... ölməyə.

VAXTIDI

Yenə yavaş-yavaş el köçüb gedir,
Dağların saralıb, solan vaxtıdı.
Ayrılıqdan dodaqların titrəyən,
Gözlərin kövrələn, dolan vaxtıdı.

Xatirəylə dolu eniş-yoxuşlar,
Kimə hədər, kimə sevinc bağışlar.
Aman Allah, qan ağlayır baxışlar,
Sevən ürəklərin talan vaxtıdı.

Görürsənmi nisgilini dumanın,
Vallah tüstüsüdür ahın-amanın.
Həsrətdən, möhnətdən sazın, kamanın,
Sızlayan vaxtıdı, nalan vaxtıdı.

Könlüm öyrənibdi borana-qara,
Axı sevinc hara, Sücaət hara?
Kim ölə, kim qala gələn bahara,
Şairin gümanda qalan vaxtıdı.

QAYIT GƏL

Yaman çətin imiş sənsiz yaşamaq,
Könlüm gecə-gündüz ağlar, qayıt gəl.
Sevəni bir gündə yüz yol öldürər,
Yarsız ötüb keçən çağlar, qayıt gəl.

Demə keçən- keçib, olan-olubdu.
Vaxt olub boşalan bir də dolubdu.
Sən gedəndən saralıbdı, solubdu,
Gül açmır bağçalar, bağlar, qayıt gəl.

Həsrətin ömrümün sarayın sökür,
Qəlbim haray çəkir, gözüm qan tökür.
Sücaət vətəndə qəriblik çəkir,
Qürbətə dönübdü dağlar, qayıt gəl.

GECƏLƏR

Gedənləri anda verib yolundan,
Saxlayıram, yatmıram ki, gecələr.
Düz altmış min göz-göz olan yaranı,
Bağlayıram, yatmıram ki, gecələr.

Yurd-yuvamız viran olub talanıb,
Bulaqların nəğməsi də bulanıb.
Addım-addım o dağları dolanıb,
Yoxlayıram, yatmıram ki, gecələr.

Çox yanmışam olmamışam belə mən,
Dərd çəkməyə yaranmışam elə mən.
Gah dönürəm aşıb-daşan selə mən,
Çağlayıram, yatmıram ki, gecələr.

Taleyimiz dərdimizi qudurdub,
Vətən dərdi Sucaəti oturdub.
Balaları gülə-gülə yatırdıb,
Ağlayıram, yatmıram ki gecələr...

KƏLBƏCƏR

Mənim ürəyimdi, mənim canımdı,
Düşmən süngüsünə keçən Kəlbəcər.
İndi ondan-bundan qiymət gözləyir,
Aqili nadandan seçən Kəlbəcər.

Tər-tər qəmli-qəmli axar sızıldar,
Dağlar gözlərini sıxar sızıldar.
Dağılmış evlərə baxar sızıldar,
Əsir düşüb, zəhər içən Kəlbəcər.

Sücaət, neyləyək baxt belə baxtdı,
Darıxma, hər şeyi həll edən vaxtdı.
Bir gün gülə-gülə qayıdacaqdı,
Ağlaya-ağlaya köçən Kəlbəcər!

MƏN OLAYDIM

Sınmayaydı qanadlarım,
Quş, yerinə mən olaydım.
Uçardım düz Dəlidağa,
Kaş yerinə mən olaydım.

Ömür talan, həyat yalan,
Dərdə düşsün dərdə salan,
O dağlarda məğrur qalan
Daş yerinə mən olaydım.

Sücaəti unutma sən,
Həsrətindi məni didən.
Yanağından axıb gedən
Yaş yerinə mən olaydım.

HARDAN ALIM

O dağları bəzəməyə,
Ləli-zəri, hardan alım?!
Soldu getdi çiçəklərim,
Təzə-təri hardan alım?!

Olmuşuq lal, olmuşuq kar,
Susub nəğmə, kiriyib tar.
O nəğməkar, o bəstəkar,
Xan tərtəri hardan alım?!

Axır düşdük pərən-pərən...
Ömür harda bitər görən?!...
O adma ləzzət verən,
Xeyri-şəri hardan alım?!

Tikanlıqda gül gəzirsən,
Sızğalardan sel gəzirsən,
Qədirbilən el gəzirsən,
Kəlbəcəri hardan alım?!

Sücaətəm, döndüm aha,
Ümid qalıb bir Allaha.
Dəli könül sorma daha,
O günləri hardan alım?!

MƏN YAXŞI BİLİRƏM...

Mən yaxşı bilirəm qaçqınlıq nədir,
Mən yaxşı bilirəm "köç" nə deməkdir.
Doğma qardaşın da himayəsinə,
Sığınıb yaşamaq "heç nə" deməkdir.

Saxla qürurunu, get özün yaşa!
Çox da bel bağlama dosta, qardaşa.
Mən yaxşı bilirəm dildə "Düz başa -
Buyur" nə deməkdir, "keç" nə deməkdir.

İnsan göz dikibdi insan ətinə,
Dövran acıyarmı Sücaətinə?!
Mən yaxşı bilirəm: "Düşsən çətinə-
Utanma, yanıma qaç” - nə deməkdir.

GÖRƏN

Yenə əvvəlki tək bahar gələndə,
Bənövşə yollara çıxırmı görən?
Yenə sürünürmü duman dağlara,
Yenə ildırımlar çaxırmı görən?

Darıxma, tələsmə canım, yavaş keç,
Yüz rəng var, hansını seçirsənsə seç,
Yenə göyqurşağı nazlanırmı heç,
Yenə gözlərini sıxırmı görən?

Könlümdə həsrətdən qurulub saray,
Belə də ayrılıq olar, ay haray,
Millinin üstündən bədirlənmiş ay,
Bizim aynəbəndə baxırmı görən?

Soyuyan ocaqlar, sönən ocaqlar,
Bir buz parçasına dönən ocaqlar,
İndi yuxularda yanan ocaqlar,
Hamını yandırıb, yaxırmı görən?

Vətənin dərdini, çölün dərdini,
Çiçəyin dərdini, gülün dərdini,
Bu qaçqın, didərgin elin dərdini,
Satqınlar gözünə soxurmu görən?

Orda qaldı eyş-işrət də, nəşə də,
Qəlbim kimi ciliklənməz şüşə də,
Şapıların üstündəki meşədə,
Sücaət bulağı axırmı görən?

Dalidag.az