Vasif SADIQLI Azərbaycanda ilk orfoqrafiya lüğəti 1929-cu ilə çap olunub. Təbii ki, ona qədər də müəyyən qaydalar olub. Doğrudur, bu istiqamətdə ətraflı tədqiqatlar aparılmayıb. Amma filologiya elmləri doktoru, professor Samət Əlizadənin “Kitabi-Dədə Qorqud” və Füzulinin dilinin orfoqrafik qaydaları haqqında müəyyən araşdırmalar apardığı məlumdur. Təəssüf ki, belə tədqiqatlar çox azdır. 20-ci əsrdə ölkəmizdə 1940, 1960, 1975, 2004-cü illərdə orfoqrafiya lüğətinin təkmilləşdirilmiş nəşrləri çap

“Yolsuz cəmiyyət...” Bu ifadənişair-tərcüməçi Firidun Ağazadədən tez-tez eşidirəm. Daha doğrusu yazılarında, rəylərində rast gəlirəm. Onun bəyəndiyim başqa bir fikri də var – “söz məni apardı”. Elə “Yolsuz cəmiyyət” birləşməsi də məni apardı. Qorxulu səslənir. Zamanımıza çox uyğundur. Yolu olmayan bir cəmiyyət nə istiqamətini təyin edə, nə də hara getdiyini bilər. Cəmiyyət üçün yolsuzluq faciədir, dövlət üçün də nizamsız cəmiyyət təhlükədir. Hamımız bundan narahatıq. Milli ideologiya güclü

Ötən həftə incəsənətlə təbliğatı biri-birindən ayırmağın, az qala, mümkün olmadığından danışmış və bunu da qeyd etmişdim ki, “sırf” bədii dəyərləndirmə, zəruri şəkildə, əxlaqi, siyasi və ya dini baxışlarla asılılıqdan doğulan qənaətlərlə qarışmalı olur. Son on ildəki kimi fəlakətli dövrlərdə, bu cür dərin və çox vaxt şüurlu şəkildə dərk edilməyən asılılıqlar, bu və ya başqa formada, konkret şüurlu fəaliyyətə yönəlir. Tənqidçilər, indi çox vaxt, zahiri tərəfsizlik görüntüsü yaradaraq, daha çox

*Bir gün Qarabağ hakimi İbrahim xan öz dəstəsi ilə ovdan qayıdarkən yolda çobanlara rast gəlir. Çobanların yanındakı zorba bir itin boynundakı dəri bükmə və gözmuncuğu xanın nəzərini cəlb edir, atı saxlayır: «A bala, o itin boynundakı nədir? — Xan sağ olsun duadır, göz dəyməsin deyə yazdırdım.» İbrahim xan təəccüblənir, əhvalı dəyişir. Xanı başa düşməyən çoban iti tərifləyir. Xan: «Bəs duanı harada yazdırmısan? — «Şişə qalasında — çoban deyir. Bərk əsəbiləşən xan xilafı-şər iş görən dini ələ

Anton Çexov Rus yazarları arasında öz dərin intellektiylə tanınan A.Çexov uşaq ikən dərslərə çox da maraq göstərmirmiş. Bioqrafları bu günahı yazarın atasının ayağına yazırlar. Onun işlətdiyi dükandakı rəflərdə ərzaq məhsullarıyla (çay, konfet, sabun, duzlu balıq) yanaşı, kerosin, dərmanlar, civə, azot turşusu, strixnin və bu kimi mallar qarmaqarışıq halda düzülərdi. Dükanda spirtli içkilər də satıldığından atası balaca Antonu dərsə getmək əvəzinə, əl-ayaq işlərində çalışdırırmış, oğurluq

Ata yurdumuz Cəbrayılın sayılıb-seçilən ziyalılarından olan Vaqif Əlisoyun bu günlərdə mənə göndərilən “Kaş gözlərim kor olaydı...” adlı kitabını oxuyandan sonra artıq tarixə qovuşan ağrı-acılı günlərimizin aynasına çevrilmiş kitab və onun müəllifi barədə düşüncələrimi oxucularla bölüşməyi özümə borc bildim. Elə bəri başdan deyim ki, keçmiş mübarizə yoldaşımın-Vaqif Əlisoyun bədnam qonşularımızın üstümüzə addım-addım gəldiyi günləri, qanlı 20 Yanvardan sonrak; günlərdə paytaxt Bakıdan uzaqlarda

Uilyam Şekspir eyni gündə anadan olmuş və dünyasını dəyişmişdir: o 23 aprel 1564-cü ildə doğulmuş və 52 il sonra həmin gündə də dünyasını dəyişmişdir. Şekspirlə eyni gündə daha bir dahi yazıçı dünyadan köçmüşdür. Bu Migel de Servantes idi. “Don Kixotun” müəllifi 23 aprel 1616-cı ildə vəfat etmişdir. Şekspirin həm müasirlərinin bildirdiyinə görə o brakonyerliklə məşğul olurdu. Belə ki, o ser Tomas Lyusinin sahib olduğu ərazilərdə maral ovuna çıxırdı və sözü keçən ser Lyusidən heç icazə belə

Şaiq Sadıqzadə yaradıcılığı haqqında dördüncü yazım... Kəlbəcər ədəbi mühitinin dərinliklərinə getdikcə adam heyrətlənmiyə bilmir. XIX əsrin axırlarından bu günümüzə kimi böyük bir yol keçmiş, mübarək bir məktəb yaratmışdır-“Kəlbəcər Ədəbi Mühiti”. Ağdabanlı Şair Qurban, Onun oğlu, hələ sağlığında Dədə titulu almış Dədə Şəmşir, Ayrımlı Hazırcavab Əhməd, Alxaslı Bimar Əli, Zülfüqarlı Qara Ələsgərov, Əslən Göyçəli və Kəlbəcərdə yazıb yaratmım, Aşıq Ələsgər nəslindən olan Əli Qurban Dastançı, Onu

GƏRƏK VULKAN PÜSKÜRSÜN AZƏRBAYCAN ŞAİRİ... Səxavət Kəlbəcərli yaradıcılığı haqqında düşüncələrim: “Tanrıdan istəmərəm bizlərə səbir versin, Vətəni qəlbən sevək, öləndə qəbir versin. Elə yazaq ,Prezdent döyüşə əmir versin Qarabağı heç zaman unutmayın şairlər”. Səxavət Kəlbəcərli Maraqlıdı ki, Kəlbəcər poeziyasını vərəqlədikcə hər bir şairin kimsəni təkrarlamayan özünə məxsus yaradıcılığının sehrinə düşürsən.Tutarlı metaforalar, həyatı mövzular əsil şairlər üçün həmişə var və olacaqdır. Belə

30-cu illər ictimai-siyasi prosesinin ən böyük hadisəsi, heç şübhəsiz, Azərbaycan ədəbi mühitindən də yan keçməyən repressiyadır. Özlüyündə siyasi hadisə olan repressiya bir çox sahələr kimi, ədəbi prosesi də ağuşuna almış və tarixdə ilk dəfə Azərbaycan yazıçı, şair, tənqidçi, elm və maarif adamlarının kütləvi (!) həbsi və məhvi ilə nəticələnmişdi. Bununla da siyasi iradə, qərar və qətnamələrlə idarə olunan ədəbi prosesə ölüm xofu, həbs qorxusu çökmüşdü. Avtoritar rejimin və ona rəhbərlik edən