Çaqqallar ulaşır, üstümə gəlir,

Tülkülər əsnəyir, üzümə gülür,

Ürəyim çırpınır, gözlərim dolur,

Gəzirəm, tapmıram bir işıq yolu.

Mehdixanlı mənə qorxur deməsin,

Nə üçün üstümə tülkü əsnəsin,

Yeyirsə də məni qoy pələng yesin,

Neynirəm ulayan oğru çaqqalı.

Mehdixanlı, möhtac olma qonşuya ,

Pis pisə yazıla, yaxşı yaxşıya,

Bunu da tapşırsan əgər naşıya,

Yaxşını yamana tay edəcəkdir.

XƏBƏRİM YOXMUŞ

Nə xəbər tutmuşam, nə də bilmişəm,
Sən demə böyüyüb, yaşa dolmuşam,
Cilvəli bir gözəl mələk olmuşam,
Mənə diqqət edən, baxanlar çoxmuş,
Özümün-özümdən xəbərim yoxmuş.

Kimi görmək üçün daş üstə çıxıb,
Kimi pəncərədən xəlvətcə baxıb,
Neçə ürəkləri yandırıb-yaxıb,
Onlar da bu sirri açmağa qorxmuş,
Özümün-özümdən xəbərim yoxmuş.

Bir çoxu gecələr yuxu yatmamış,
Mənə söz deməyə cürət etməmiş,
Məhəbbət nə şeydir mənə çatmamış,
İllər ötüb-keçmiş, fəsillər axmış,
Özümün-özümdən xəbərim yoxmuş.

Mehdixanlı, ötən illəri saydım,
Qocalıq üz verdi, qəddimi əydim,
Bir əlim, bir dizim, başıma döydüm,
Vaxt keçmiş, gözəllik əlimdən çıxmış,
Özümün-özümdən xəbərim yoxmuş.

Hardan düşdü yadıma?

O dərdindən öldüyüm,

Süzülən göz yaşını,

Göz yaşımla sildiym.

Hərdən gəlir yuxuma,

Dinmir, dili yox kimi.

Baxışları yenə də,

Vurur məni ox kimi.

Unutmuşdum mən onu,

Köhnə, uçuq dam təki.

Pilitəsi tükənmiş,

Odu sönmüş şam təki.

Çoxdan sönmüş ocağa,

Qığılcımdan od salır.

Unudulmuş bulağa,

Təzə cığır, yol salır.

Mehdixanlı, az düşün,

Dünya gəldi-gedərdi.

Səni dərdə salanın, 

Özü səndən betərdi.