Tanrının sözlə mükafatlandırdığı Qənirə Mehdixanlı

13-02-2021 15:08
Uşaq təfəkkürünün, uşaq düşüncələrinin alt qatında böyümək sevincinin ilk işığını duyduğumuz məkan məktəbdi. “Artıq böyümüşəm, məktəbə gedirəm” deyib “birdən-birə böyüyən” uşaqların ilk böyük sevinci də yəqin ki, məktəbə qədəm qoyduqları gün yaşadıqları sevincdi. Bu unudulmaz sevinci əvəzləyən biliklərə yiyələnmək, təhsil almaq arzusu artıq şəxsiyyət kimi yetişməyə hazır şagirdlərin gələcəkdə kim olma adına atdıqları addımların yəqinlik məqamıdır. Və bizi yetişdirən o təhsil ocaqlarının  sütunu, özülü, əslində həyata, dünyaya baxışımızı formalaşdıran, içimizdə cücərtdiyimiz fidan arzuların gerçəkləşməsinə imza atan müəllimlərdi. Biz ailədə doğuluruq, məktəbdə böyüyürük (sözün hər iki mənasında), cəmiyyətdə formalaşırıq. Və ikincidən başlayan prosesin sonuncuya birbaşa təsiri var. Müəllim təhsil verməklə yanaşı, bizi cəmiyyətə hazırlayan, bizi biz etmək yönündə enerjisini sərf edən ucalıq adını daşıyan varlıqdır.Yəni müəllimlərin üzərimizdəki əziyyətləri ömür  boyu ödənməyəcək haqdı. Bu adı uca tutan, peşəsinin vurğunu yüzlərlə müəllim var ki, hətta məktəbdən ayrılsalar belə əqidə və prinsiplərinə sadiq olaraq, öyrətməyə davam edirlər. Belə müəllimlərdən biri də ömrünün 58 ilini pedaqoji fəaliyyətə sərf etmiş Qənirə Mehdixanlıdı. Şagirdlərinin, rəhbərlik etdiyi təhsil müəssisəsində, çalışdığı bütün kollektivlərdə hər kəsin sevimlisi olan Q.Mehdixanlı üstəlik Tanrının seçilmişlərindəndi, şairlik adı ilə mükafatlandırılıb. İstər ictimaiyyət arasında, istərsə də ədəbi mühitdə nüfuz sahibi olan, sevilən Qənirə xanım Azərbaycan Aşıqlar Birliyinin Sumqayıt Regional Bölməsinin sədri kimi də işinin öhdəsindən layiqincə gəlir. Bu gün Qənirə xanımın doğum günüdü.
Dalidag.az olaraq, yenə də gənclik şövqü ilə çalışan, yaradıcı imkanlarını böyük məhəbbətlə sərgiləyən, həyat eşqli şair, dəyərli ziyalı Qənirə Mehdixanlını doğum günü münasibətilə təbrik edir, həmişə belə təravətli və gümrah olmasını diləyirik. 


Sevinc QƏRİB

NEYLƏYİM

Eşq hekayəm bir qorxulu nağıldı, 
Bulaq idi, suyu çox tez soğuıdu,
Ümidlərim boşa çıxdı, dağıldı,
Ağıl da kı ,baxmır sözə, neyləyim?

Başım dönüb indi qaynar qazana, 
Əlim çatmır bu yaxını yazana, 
Öz əlinlə gəl qəbrimi qaz, ana,
Ömrüm- günüm dönüb közə, neyləyim?

Yatmış bəxtim nədən çox gec oyandı?
Mən alışdım, oda düşdü, o yandı,
Tüstüsündən dünyam qara boyandı,
Oğul gərək buna dözə, neyləyim?

Bağ becərdim, çovğun vurdu, zay oldu, 
İllər ötdü, günüm ahu- vay oldu,
Cavan ömrüm görün kimə tay oldu,
Bəd nəzərdən gəldim gözə , neyləyim?

Saqi, mey ver, onu alım, içim mən,
Qoy məst olum, bu dərd çıxsın içimdən, 
Mehdixanlı, yüz yol ölçüm-biçim mən, 
Payız könlüm dönsün yaza, neyləyim?

QOY PƏLƏNG YESİN

Kompasım qırılıb, cəhətim itib,
Qaranlıq meşədə azmışam yolu,
Deyəsən, burada əcəlim yetib,
Ünvansız gəzirəm mən sağı-solu.

Çaqqallar ulaşır, üstümə gəlir,
Tülkülər əsnəyir, üzümə gülür,
Ürəyim çırpınır, gözlərim dolur,
Gəzirəm, tapmıram bir işıq yolu.

Mehdixanlı mənə qorxur deməsin,
Nə üçün üstümə tülkü əsnəsin,
Yeyirsə də məni qoy pələng yesin,
Neynirəm ulayan oğru çaqqalı.

USTADNAMƏ

Misi misgərə ver, zəri zərgərə,
Çevirsin qoy onu lələ, gövhərə,
Bu işi tapşırsan əgər dülgərə,
Yonub-yonqarlayıb zay edəcəkdir.

Dövlətə rəhbərlik aqil insana,
Qoyunu çobana, bsğı bağbana,
Oğrudan gözətçi olmaz bostana,
Soyub talayacaq vay edəcəkdir.

Mehdixanlı, möhtac olma qonşuya ,
Pis pisə yazıla, yaxşı yaxşıya,
Bunu da tapşırsan əgər naşıya,
Yaxşını yamana tay edəcəkdir.

BU YOLDAN

Bürüyüb dünyanı yol damar-damar,
Yolçular yollardan rahatlıq umar,
Kimiyə daş-kəsək, kimiyə hamar,
Keçir namərdlər də, mərd də bu yoldan.

Biri toy-düyünlə gəlindir köçür,
Biri dərdlərini götürüb qaçır,
Hamı son mənzilə bu yolla köçür,
Keçir məhəbbət də,dərd də bu yoldan.

Mehdixanlı, uzun-kəsədi yollar,
Qıyarmı yolçular küsə bu yollar,
Fərq qoymaz yaxşıya, pisə bu yollar,
Keçir qoyunlar da, qurd da bu yoldan.

XƏBƏRİM YOXMUŞ

Nə xəbər tutmuşam, nə də bilmişəm,
Sən demə böyüyüb, yaşa dolmuşam,
Cilvəli bir gözəl mələk olmuşam,
Mənə diqqət edən, baxanlar çoxmuş,
Özümün-özümdən xəbərim yoxmuş.

Kimi görmək üçün daş üstə çıxıb,
Kimi pəncərədən xəlvətcə baxıb,
Neçə ürəkləri yandırıb-yaxıb,
Onlar da bu sirri açmağa qorxmuş,
Özümün-özümdən xəbərim yoxmuş.

Bir çoxu gecələr yuxu yatmamış,
Mənə söz deməyə cürət etməmiş,
Məhəbbət nə şeydir mənə çatmamış,
İllər ötüb-keçmiş, fəsillər axmış,
Özümün-özümdən xəbərim yoxmuş.

Mehdixanlı, ötən illəri saydım,
Qocalıq üz verdi, qəddimi əydim,
Bir əlim, bir dizim, başıma döydüm,
Vaxt keçmiş, gözəllik əlimdən çıxmış,
Özümün-özümdən xəbərim yoxmuş.

DİNMİR DİLİ YOX KİMİ  

Hardan düşdü yadıma?
O dərdindən öldüyüm,
Süzülən göz yaşını,
Göz yaşımla sildiym.

Hərdən gəlir yuxuma,
Dinmir, dili yox kimi.
Baxışları yenə də,
Vurur məni ox kimi.

Unutmuşdum mən onu,
Köhnə, uçuq dam təki.
Pilitəsi tükənmiş,
Odu sönmüş şam təki.

Çoxdan sönmüş ocağa,
Qığılcımdan od salır.
Unudulmuş bulağa,
Təzə cığır, yol salır.

Mehdixanlı, az düşün,
Dünya gəldi-gedərdi.
Səni dərdə salanın, 
Özü səndən betərdi.

Qənirə MEHDİXANLI 
Dalidag.az



Kateqoriya: Poeziya-nəsr
Tarix: 13-02-2021 15:08
Baxış sayı: 3562
Adınız:*
E-Mail:
Şərhiniz:
Kodu yazın: *
yenilə, əgər kod görünmürsə
Yazı axını