Ona görə onu görməyə və onların(ruhları şad olsun)həyatdakı poeziya, insanlıq, kişilik, mərdlik, təəsübkeşlik, alicənablıq digər insani keyfiyyət ətirlərini onda görməyə, ondan almağa həris qalmışam.

Əminəm ki, Famil Müseyibovla görüşüm baş tutsa,(inşəallah tutacaq, əminəm)ona hopan o ali ruhlardan və onun öz poetik və insani keyfiyyətlərindən müvəffəqiyyətlə bəhrələnəcəyəm!

Ha çalışıram ki, bu yazımı şən notlarla yekunlaşdıram, nə isə alınmır.

Heç alınmaz da!Çünki son zamanlar kövrək, hər şeyə qarşı həsas olan Famil müəllimə həsr etdiyim "şeir” sonda olmalıdır!

Elə bu məqalənidə mənə tez yazdırmağa məcbur edən həmən şeir oldu. Qəribçilikdən, dost itkisindən, vətənsizlikdən özünü doğmaları arasında belə, sanki tənha hiss edən Famil Müseyibov mənə dedi ki, İlqar məni tək qoyma, tez-tez zəng elə, ara məni, sözə-söbətə, səninlə danışmağa etiyacım var!Bilirəm ki, Famil müəllimin iyirmiyə yaxın dostu, sirdaşı, ürək həmdəmi var ki, onlarla söhbətdə bir təsəlli tapır, ruhlanır, sevinir və xoşbəxtəm ki, mən də o insanların arasındayam. Və əslində bu "şeir müraciət" həmən dostlaradır. Heç bilmirəm bu yazının adını nə qoyum. Uzun bir yazı alınsa da, çoxları belə oxumasa da, Famil müəllim və özünü o iyirmi dostun içində görənlər oxusa bəsimdir!

Arzularım çoxdur!

Əvvəla, allah Famil müəllimə şəfa, uzun ömür, sağlam can versin, Kəlbəcərli uzun illər bəxş etsin! Daima doğma və əzizlərinin, sevdiklərinin əhatəsində, başlarının üstündə olsun!

Məni çox məcbur etdi "siz” yox "sən” deməyə. Amma aşağıda oxuyacağınız ithaf "Sən" oldu. Məni üzürlü sayın əziz insan!

Əziz Famil müəllim, inşallah tezliklə görüşmək arzusu ilə, sədaqətli dostunuz