İqbal Çəpli Kəlbəcərdə əliqələmlilər arasında özünəməxsusluğu ilə seçilən şairlərimizdəndir. İlk kitabını "Uşaq olmaq istəyirəm"... mən nəşr etdirib, ön szöünü də özüm yazmışam. O zaman bilmişəm və duymuşam ki, Ağdabanlı Qurbandan, Dədə Şəmşirdən, Sücaət və Bəhməndən, Qəmkeşdən və İdris müəllimdən, o nəsildən olan şairlərdən... burada şeirləri və ümumi yaradıcılıqları ilə tanış olduğunuz Yusif Hüseyndən başlamış, Allahverdi Dönməzdən başlamış Əlövsət Saldaşa, İslam Əzimova, Zərraf Şirinova, Kamil İsa Təbibə və s. sırasında ön sıralarda dayanan SÖZ adamıdır. İqbal müəllim həm də dil-ədəbiyyat müəllimidir. Dilimizin və ədəbiyyatımızın keşiyində dayanan ağsaqal şairimizə cansağlığı və yaradıcılıq uğurlarının davamını arzulayıram. şair qardaşımız Yusif Hüsynə ürəkdən-candan SAĞ OL , QARDAŞ,-deyirəm. Ustad qələm adamını unutmadığınız üçün...

Mən də haqqında  söz açdığım “Bir də uşaq olaydım yaşımın bu çağında” kitabın yazdığım ön söz yerindəki “UŞAQ OLMAQ HƏVƏSİ, YURD NALƏSİ?” məqaləmi sizlərə təqdim edirəm, istəkli kəlbəcərlilər, poeziyasevərlər...

Bu istəklə kim yaşamayıb ki? Amma bu arzu niyə məhz uşaqlığına əli çatmayanların qəlbində pöhrələyir, onu bilirik axı. Ömrün elə çağında və elə kövrək anlarında adam uşaqlaşmaq istəyir ki:

Şərhə ehtiyac olmasa ad, niyə İqbal Çəplinin uşaq olmaq arzusuna bir çıraq tutmaq pis olmazdı. Uşaqlığımız əlimiz çatmayan, daha geri dönməsi mümkün olmayan illərdə qalır. Qəlbi incə hisslərlə yüklənmiş könül sahiblərinin isə uşaqlıq illərinə qayıtmaq arzusu duyğulanmaqdan, o illərin həsrətindən doğur: axı, qələm və söz adamının öz dünyasıl var, adilərdən fərqli olaraq.

İqbal müəllim əgər Kəlbəcərdə də bu misraları yazsaydı, məncə, bu qədər təsirli və inandırıcı olmazdı. Müəllifin də uğuru, qələbəsi sözü zamanında və məkanında demək ustalığıdır. Söz var ki, lirikadan uzaqdır, lakin həyatı dərk etmək üçün dərsdir. Söz də var ki, “ucundan tutub ucuzluğa gedirlər”. İndi sözlərimizin belə - qiymətsiz edildiyi bir məqamda sözə dəyər gətirmək o qədər də asan deyildir. Bu çətinlik məngənəsində SÖZÜN UCALIĞI İqbal Çəplinin şeirlərində öz əksini tapmışdır.

Mətləbdən uzaq düşməyək. İqbal Çəpli qələmə aldığı kövrəık misralarına bir atc qoyub: “Uşaq olmaq istəyirəm – yaşımın bu çağnda”. Bundan müdrik, bundan fəlsəfi və bundan sadə, rəvan, axıcı ifadə tapmaq olarmı ki, dünənini – istədiyini dilə gətirəsən? Uşaq olmaq istəyən şair təkcə o dağlarda at oynatdığı, qara telini darayıb gizlicə görüşə  tələsdiyi illər üçün darıxmır. Altı ildir ki, (Məqalə 2001-ci ildə yazılıb, kitab çapa hazırlananda, indi isə 25-ci ildir ki, Kəlbəcərsizlik ağrıları ilə baş-başayıq-M.N.) yurd-yuvasından perik düşmüş qanadıqırıq quş kimi, İqbal müəllim görün bir həsrətini necə bağrına basıb Kəlbəcər əvəzdən əzizləyir:

Əziz oxucu, mən İqbal Çəpli ilə Kəlbəcərsiz günlərimizin birində, bir vaxtlar çal-çağırı ilə sovet xalqlarının istirahət zonası kimi tanınan, indi isə kimsəsizləri, yurd-yuvası dağıdılanları qoynuna alaraq kimsəsizləşən Hacıkənddə tanış oldum. Dünəni barədə söz açmamışdan öncə onu deyim ki, yeri gəldi-gəlmədi, bir fikri tez-tez işlədirlər: “..indi hamı şair-yazıçı olub”. Bu, mənə belə gəlir ki, qəlbiqaralıqdan, xəbislikdən başqa bir şey deyildir.

Bir vaxtlar haqq-ədaləti dilinə gətirən söz sərraflarını “dilindən” asdıqları üçün tariximiz də saxtalaşdırılıb, ədəbiyyatımız da millilikdən uzaq -  “beynəlmiləlləşib”. Ədəbiyyatımızın korifeyləri dünyanın söz xəzinəsinə inci də verib, dürr də. “Hər yazan Molla Pənah olmaz”. Bu  fikridə biz işlədirik. Demək, özümüzün özümüzə tənqidi münasibətimiz var və bu pis hal deyildir. Özündənrazılıq bədbəxtçilikdir ki, o da bizim yazarlarımıza xas olan keyfiyyət deyil. Lakin bir məqamı da unutmaq olmaz ki, ilahi bu millətin qəlbinni o qədər pak yaratmışdır ki, orada saf duyğulardan savayı bir şey yoxdur. Siyasətimiz çox hallarda siyasi yox, bədii sözün gücünə güvənib. Tarix boyu belə olub: Koroğlumuz da, Babəkimiz də, Şah İsmayılımız da qılıncla sözü əkiz bilib. Çünki hər ikisi qoşalaşanda qələbə çalınıb.

İqbal Çəpliniun şeir yazmağını da mən təbii qəbul edib, “əşşi, o dərədə Bəhmən olan yerdə...” fikri ilə razılaşmıram. Doğrudur, hər qələm sahibinin öz dəst-xətti vardır. İqbal müəllim də öz cığırı ilə addımlayır və inanıram ki, bu yolu gələcərdə alaq otu basmayacaq.

İqbal müəllimlə istərdim ki, etdiyimiz qısa söhbəti sən də oxuyasan, əziz oxucu.

İqbal müəllim  Kəlbəcər rayonu 99 saylı orta məktəbində  çalışır,  Kəlbəcərdə doğulmayan kəlbəcərli balalarla baş-başadır.

Şeir yazmağa hələ orta məktəb illərindən başlayıb. Kəlbəcərdə qalan var-dövləti – 150-dən artıq gəraylı, qoşma, təcnis, divani, müxəmməs, lirik lövhələrdən ibarət sərbəst şeirləri qalıb. Əldə olunan,  ilk kitabında oxuduğunuz şeirləri son illərinkidir.

El şairinin yaradıcılığı ilə baş-başa qalandan sonra onun qəlbinin dərinliklərindən süzüklüb gələn söz bulağından təşnə sinəmi soyutmaq istədim. Nə gözüm doydu, nə qəlbim. Dibanisindən başlayıb, bayatılarınadək sıxdım köksümə-Kəlbəcər təravətli,  yurd-yuva nisgilli yanğılarını. Özüm də od aldım. Hər şeir növündən bir nüminə verməklə fikrimi əsaslandırmaq istəyirəm:

1975-ci ildə ailə qurmuş İqbal İsmayılov ilk məhəbbətini elə ilk oxucusu hesab edir.

Onun qələmə aldığı şeirləri “nə ələkdən ələdik, nə də xəlbirdən keçirdik”. Amma insafsızlıq olardı ki, o dediklərini biz də deməyək:

Bura qədər nə dedim, necə dedimsə, bilmədim. Bildiyim odur ki, İqbal Baba ancaq öz nəvələrinin yox, onu sevən oxucularının da BABAsıdır-şair babası, müəllim ustadı.

75 ömrün elə çağıdır ki, doğrudan da uşaqlaşmağa doğru gedirsən! Amma sizi elə, əlinizə qələm alandan “uşaq olmaq həvəsli” şair kimi tanıdıq, qardaş! 80-də, 90-da, 100-də TƏBRİK eləməyə gecikim, bax beləcə -uzaqdan da olsa, ürək sözlərimi gül buketi edib sizə ünvanlayım. Hər ikimizə də cansağlığı dilədim, day neynim, mən olmasam kim bu sijilləmə TƏBRİKİ Sizə yazardı? 

De sağ olun, sağlıqla qalın, inşallah, 80 illiyinizdə mən də o süfrədə olum, amin!